The book is a collection of short stories about the future of human civilization, where the author describes the world after a nuclear war, where people live in underground shelters and try to survive in a new reality. The book "Невыдуманные истории" (Fantastic Stories) by Vladimir Voinovich, published in 1962, is a collection of short stories that paint a grim picture of the future of human civilization after a nuclear war. The stories are set in an underground shelter where survivors struggle to adapt to their new reality. The book explores the themes of technology evolution, personal paradigms, and the need for human unity in the face of war. The plot revolves around the main character, Ivan, who is a scientist and engineer trying to find a way to restore society to its former glory. He believes that the key to survival lies in understanding the process of technological evolution and developing a personal paradigm for perceiving the technological advancements of modern knowledge. Throughout the book, Ivan faces challenges from his fellow survivors, who have different ideas on how to rebuild society, as well as the harsh conditions of the underground shelter. As the story progresses, Ivan realizes that the only way for humanity to survive is through unity and cooperation. He advocates for the development of a personal paradigm that values the preservation of knowledge and the pursuit of peace over military power and territorial expansion. This idea is met with resistance from those who believe that might makes right and that the strong should rule over the weak.

Книга представляет собой сборник коротких рассказов о будущем человеческой цивилизации, где автор описывает мир после ядерной войны, где люди живут в подземных убежищах и пытаются выжить в новой реальности. Книга «Невыдуманные истории» (Фантастические рассказы) Владимира Войновича, вышедшая в 1962 году, представляет собой сборник новелл, рисующих мрачную картину будущего человеческой цивилизации после ядерной войны. Действие историй разворачивается в подземном убежище, где выжившие изо всех сил пытаются приспособиться к своей новой реальности. Книга исследует темы эволюции технологий, личных парадигм и необходимости человеческого единства перед лицом войны. Сюжет разворачивается вокруг главного героя, Ивана, который является учёным и инженером, пытающимся найти способ вернуть обществу былую славу. Он считает, что ключ к выживанию лежит в понимании процесса технологической эволюции и выработке личностной парадигмы восприятия технологических достижений современного знания. На протяжении всей книги Иван сталкивается с проблемами со стороны своих коллег-выживших, у которых разные представления о том, как восстановить общество, а также суровые условия подземного приюта. По ходу повествования Иван понимает, что единственный способ выживания человечества - это единство и сотрудничество. Он выступает за развитие личной парадигмы, которая ценит сохранение знаний и стремление к миру, а не военную мощь и территориальную экспансию. Эта идея встречает сопротивление со стороны тех, кто считает, что может сделать правильно и что сильные должны властвовать над слабыми.

livre est un recueil de courtes histoires sur l'avenir de la civilisation humaine, où l'auteur décrit le monde après la guerre nucléaire, où les gens vivent dans des abris souterrains et essaient de survivre dans une nouvelle réalité. livre « Histoires non intelligentes » de Vladimir Voinovich, publié en 1962, est un recueil de nouvelles qui dessinent une image sombre de l'avenir de la civilisation humaine après la guerre nucléaire. L'action des histoires se déroule dans un refuge souterrain où les survivants peinent à s'adapter à leur nouvelle réalité. livre explore les thèmes de l'évolution de la technologie, des paradigmes personnels et de la nécessité de l'unité humaine face à la guerre. L'histoire se déroule autour du personnage principal, Ivan, qui est un scientifique et un ingénieur qui essaie de trouver un moyen de rendre à la société sa gloire d'autrefois. Il estime que la clé de la survie réside dans la compréhension du processus d'évolution technologique et dans l'élaboration d'un paradigme personnel de la perception des progrès technologiques de la connaissance moderne. Tout au long du livre, Ivan est confronté à des problèmes de la part de ses collègues survivants, qui ont des idées différentes sur la façon de reconstruire la société, ainsi que sur les conditions difficiles d'un refuge souterrain. Au cours de la narration, Ivan comprend que la seule façon de survivre à l'humanité est l'unité et la coopération. Il préconise le développement d'un paradigme personnel qui valorise la préservation du savoir et la recherche de la paix plutôt que la puissance militaire et l'expansion territoriale. Cette idée rencontre la résistance de ceux qui pensent qu'ils peuvent faire la bonne chose et que les puissants doivent dominer les faibles.

libro es una colección de relatos breves sobre el futuro de la civilización humana, donde el autor describe el mundo posterior a la guerra nuclear, donde la gente vive en refugios subterráneos y trata de sobrevivir en una nueva realidad. libro Historias no pensadas (Historias fantásticas), de Vladímir Vojnovich, publicado en 1962, es una colección de relatos cortos que dibujan una sombría imagen del futuro de la civilización humana tras la guerra nuclear. historias están ambientadas en un refugio subterráneo donde los sobrevivientes luchan por adaptarse a su nueva realidad. libro explora los temas de la evolución de la tecnología, los paradigmas personales y la necesidad de unidad humana frente a la guerra. La trama gira en torno al protagonista, Iván, que es un científico e ingeniero que intenta encontrar la manera de devolver a la sociedad su antigua fama. Considera que la clave de la supervivencia reside en comprender el proceso de evolución tecnológica y en generar un paradigma personal de percepción de los avances tecnológicos del conocimiento moderno. A lo largo del libro, Iván se enfrenta a problemas por parte de sus compañeros supervivientes, que tienen diferentes ideas sobre cómo reconstruir la sociedad, así como las duras condiciones del refugio subterráneo. En el transcurso de la narración, Iván se da cuenta de que la única manera de que la humanidad sobreviva es la unidad y la cooperación. Aboga por desarrollar un paradigma personal que valore la preservación del conocimiento y la búsqueda de la paz y no el poder militar y la expansión territorial. Esta idea se encuentra con la resistencia de aquellos que creen que pueden hacer lo correcto y que los fuertes deben dominar a los débiles.

Il libro è una raccolta di brevi racconti sul futuro della civiltà umana, dove l'autore descrive il mondo dopo la guerra nucleare, dove la gente vive in rifugi sotterranei e cerca di sopravvivere in una nuova realtà. Il libro di Vladimir Vojnovich, pubblicato nel 1962, è una raccolta di storie che dipingono un quadro oscuro del futuro della civiltà umana dopo la guerra nucleare. storie si svolgono in un rifugio sotterraneo dove i sopravvissuti cercano di adattarsi alla loro nuova realtà. Il libro esplora i temi dell'evoluzione della tecnologia, dei paradigmi personali e della necessità dell'unità umana di fronte alla guerra. La storia si sviluppa attorno al protagonista, Ivan, che è uno scienziato e ingegnere che cerca un modo per restituire la gloria alla società. Egli ritiene che la chiave per sopravvivere sia comprendere il processo di evoluzione tecnologica e creare un paradigma personale per la percezione dei progressi tecnologici della conoscenza moderna. Durante tutto il libro, Ivan si trova ad affrontare problemi da parte dei suoi colleghi sopravvissuti, che hanno idee diverse su come ricostruire la società e le condizioni difficili di un orfanotrofio sotterraneo. Nel corso della sua narrazione, Ivan capisce che l'unico modo per sopravvivere all'umanità è l'unità e la cooperazione. Egli promuove lo sviluppo di un paradigma personale che valorizza la conservazione della conoscenza e la ricerca della pace piuttosto che la potenza militare e l'espansione territoriale. Questa idea incontra resistenza da parte di coloro che pensano di poter fare la cosa giusta e che i potenti devono imporsi sui deboli.

Das Buch ist eine Sammlung von Kurzgeschichten über die Zukunft der menschlichen Zivilisation, in der der Autor eine Welt nach einem Atomkrieg beschreibt, in der Menschen in unterirdischen Unterkünften leben und versuchen, in einer neuen Realität zu überleben. Das Buch „Nicht erfundene Geschichten“ (Fantastische Geschichten) von Vladimir Voinovich, das 1962 veröffentlicht wurde, ist eine Sammlung von Kurzgeschichten, die ein düsteres Bild der Zukunft der menschlichen Zivilisation nach einem Atomkrieg zeichnen. Die Geschichten spielen in einem unterirdischen Versteck, in dem Überlebende Schwierigkeiten haben, sich an ihre neue Realität anzupassen. Das Buch beschäftigt sich mit der Evolution der Technologie, persönlichen Paradigmen und der Notwendigkeit menschlicher Einheit im Angesicht des Krieges. Die Handlung dreht sich um die Hauptfigur, Ivan, der ein Wissenschaftler und Ingenieur ist, der versucht, einen Weg zu finden, um der Gesellschaft ihren früheren Ruhm zurückzugeben. Er glaubt, dass der Schlüssel zum Überleben darin liegt, den Prozess der technologischen Evolution zu verstehen und ein persönliches Paradigma für die Wahrnehmung der technologischen Fortschritte des modernen Wissens zu entwickeln. Im Laufe des Buches wird Ivan von seinen überlebenden Kollegen herausgefordert, die unterschiedliche Vorstellungen davon haben, wie die Gesellschaft wiederhergestellt werden kann, sowie von den harten Bedingungen des unterirdischen Tierheims. Im Laufe der Erzählung erkennt Ivan, dass der einzige Weg für das Überleben der Menschheit Einheit und Zusammenarbeit ist. Er steht für die Entwicklung eines persönlichen Paradigmas, das die Bewahrung von Wissen und das Streben nach Frieden gegenüber militärischer Macht und territorialer Expansion schätzt. Diese Idee stößt bei denen auf Widerstand, die glauben, das Richtige tun zu können und dass die Starken über die Schwachen herrschen müssen.

Książka jest zbiorem krótkich opowieści o przyszłości ludzkiej cywilizacji, gdzie autor opisuje świat po wojnie nuklearnej, gdzie ludzie mieszkają w podziemnych schroniskach i próbują przetrwać w nowej rzeczywistości. Książka „Fictional Stories” Władimira Woinowicza, wydana w 1962 roku, jest zbiorem krótkich opowiadań, które malują ponury obraz przyszłości ludzkiej cywilizacji po wojnie nuklearnej. Historie są ustawione w podziemnym schronisku, gdzie ocaleni walczą o dostosowanie się do nowej rzeczywistości. Książka bada tematy ewolucji technologii, paradygmatów osobistych i potrzeby jedności człowieka w obliczu wojny. Fabuła obraca się wokół głównego bohatera, Ivana, który jest naukowcem i inżynierem próbującym znaleźć sposób na przywrócenie społeczeństwu dawnej chwały. Uważa, że kluczem do przetrwania jest zrozumienie procesu ewolucji technologicznej i opracowanie osobistego paradygmatu postrzegania osiągnięć technologicznych nowoczesnej wiedzy. W całej książce Ivan stoi przed wyzwaniami ze strony swoich współwyznawców, którzy mają różne pomysły na odbudowę społeczeństwa, a także rygory podziemnego schroniska. W trakcie tej historii Ivan zdaje sobie sprawę, że jedynym sposobem na przetrwanie ludzkości jest jedność i współpraca. Opowiada się za rozwojem osobistego paradygmatu, który ceni zachowanie wiedzy i dążenie do pokoju, a nie siłę militarną i ekspansję terytorialną. Pomysł ten spotyka się z oporem ze strony tych, którzy wierzą, że potrafią postępować słusznie i że silni powinni rządzić nad słabymi.

''

Kitap, insan uygarlığının geleceği hakkında kısa öykülerden oluşan bir koleksiyon olup, yazarın dünyayı nükleer bir savaştan sonra, insanların yeraltı sığınaklarında yaşadığı ve yeni bir gerçeklikte hayatta kalmaya çalıştığı bir dünyayı anlatmaktadır. Vladimir Voinovich'in 1962'de yayınlanan "Kurgusal Hikayeler" (Fantastik Hikayeler) kitabı, nükleer bir savaştan sonra insan uygarlığının geleceğinin kasvetli bir resmini çizen kısa öyküler koleksiyonudur. Hikayeler, hayatta kalanların yeni gerçekliklerine uyum sağlamak için mücadele ettiği bir yeraltı sığınağında geçiyor. Kitap, teknolojinin evrimi, kişisel paradigmalar ve savaş karşısında insan birliğine duyulan ihtiyaç temalarını araştırıyor. Arsa, toplumu eski ihtişamına geri döndürmenin bir yolunu bulmaya çalışan bir bilim adamı ve mühendis olan ana karakter Ivan'ın etrafında dönüyor. Hayatta kalmanın anahtarının, teknolojik evrim sürecini anlamada ve modern bilginin teknolojik başarılarının algılanması için kişisel bir paradigma geliştirmede yattığına inanmaktadır. Kitap boyunca Ivan, toplumu yeniden inşa etmenin yanı sıra bir yeraltı sığınağının zorlukları hakkında farklı fikirlere sahip olan hayatta kalan arkadaşlarının zorluklarıyla karşı karşıya. Hikaye boyunca Ivan, insanlığın hayatta kalmasının tek yolunun birlik ve işbirliğinden geçtiğini fark eder. Askeri güç ve bölgesel genişlemeden ziyade bilginin korunmasına ve barış arayışına değer veren kişisel bir paradigmanın geliştirilmesini savunuyor. Bu fikir, doğru yapabileceklerine ve güçlünün zayıflara hükmetmesi gerektiğine inananların direnişiyle karşılanır.

الكتاب عبارة عن مجموعة من القصص القصيرة حول مستقبل الحضارة الإنسانية، حيث يصف المؤلف العالم بعد حرب نووية، حيث يعيش الناس في ملاجئ تحت الأرض ويحاولون البقاء على قيد الحياة في واقع جديد. كتاب «قصص خيالية» (قصص رائعة) لفلاديمير فوينوفيتش، الذي نُشر عام 1962، هو مجموعة من القصص القصيرة التي ترسم صورة قاتمة لمستقبل الحضارة الإنسانية بعد حرب نووية. تدور أحداث القصص في ملجأ تحت الأرض حيث يكافح الناجون للتكيف مع واقعهم الجديد. يستكشف الكتاب مواضيع تطور التكنولوجيا والنماذج الشخصية والحاجة إلى الوحدة البشرية في مواجهة الحرب. تدور الحبكة حول الشخصية الرئيسية، إيفان، وهو عالم ومهندس يحاول إيجاد طريقة لإعادة المجتمع إلى مجده السابق. ويعتقد أن مفتاح البقاء يكمن في فهم عملية التطور التكنولوجي ووضع نموذج شخصي لتصور الإنجازات التكنولوجية للمعرفة الحديثة. في جميع أنحاء الكتاب، يواجه إيفان تحديات من زملائه الناجين، الذين لديهم أفكار مختلفة حول كيفية إعادة بناء المجتمع بالإضافة إلى قسوة ملجأ تحت الأرض. في سياق القصة، يدرك إيفان أن الطريقة الوحيدة للبشرية للبقاء هي من خلال الوحدة والتعاون. وهو يدعو إلى تطوير نموذج شخصي يقدر الحفاظ على المعرفة والسعي لتحقيق السلام، بدلاً من القوة العسكرية والتوسع الإقليمي. تقابل هذه الفكرة بمقاومة من أولئك الذين يعتقدون أنه يمكنهم فعل الصواب وأن الأقوياء يجب أن يحكموا الضعفاء.

這本書是關於人類文明未來的簡短故事集，作者描述了核戰爭後的世界，人們生活在地下避難所中，並試圖在新的現實中生存。弗拉基米爾·沃伊諾維奇（Vladimir Voinovich）於1962出版的《無情的故事》（神奇的故事）一書是短篇小說的集合，描繪了核戰爭後人類文明的未來。故事發生在地下避難所，幸存者努力適應他們的新現實。該書探討了技術演變，個人範式以及面對戰爭時人類團結的必要性的主題。情節圍繞主角伊萬（Ivan）展開，伊萬是一位科學家和工程師，試圖找到一種方法使社會恢復昔日的輝煌。他認為，生存的關鍵在於了解技術進化的過程，並產生感知現代知識的技術進步的個人範式。在整本書中，伊萬都面臨著幸存者的挑戰，他的幸存者對如何重建社會以及地下庇護所的惡劣條件有不同的看法。在敘述過程中，伊萬意識到人類生存的唯一途徑是團結與合作。他主張發展個人範式，這種範式重視知識的保存和對和平的渴望，而不是軍事力量和領土擴張。這個想法遭到了那些認為自己可以做正確的事情的人的抵制，強者必須統治弱者。