The book "Art before the Law" by Ruth Ronen offers a fresh perspective on the ethics of art by challenging the traditional view that art should be judged based on its positive qualities, such as beauty or emotional resonance. Instead, Ronen argues that art's unique ethics can be found in its ability to negate and subvert societal norms, values, and beliefs. This negative approach to art can lead to a more nuanced understanding of its role in shaping our understanding of the world and our place within it. The book begins by examining the history of the relationship between art and philosophy, tracing the ways in which philosophers have denied the moral value of art throughout history. From Plato's expulsion of poets from his ideal state to modern-day critiques of art as mere entertainment, Ronen shows how these dismissals have contributed to a narrow view of art's purpose and potential. However, she also highlights moments when art has been able to transcend these limitations, such as when it has been used to challenge social norms or question authority. Ronen then turns her attention to the concept of the "paradigm or the personal framework through which we understand the world.

Книга Рут Ронен «Искусство перед законом» предлагает свежий взгляд на этику искусства, бросая вызов традиционному мнению о том, что искусство следует оценивать на основе его положительных качеств, таких как красота или эмоциональный резонанс. Вместо этого Ронен утверждает, что уникальная этика искусства может быть найдена в его способности отрицать и подрывать социальные нормы, ценности и убеждения. Такой негативный подход к искусству может привести к более тонкому пониманию его роли в формировании нашего понимания мира и нашего места внутри него. Книга начинается с изучения истории взаимоотношений искусства и философии, прослеживая пути, которыми философы отрицали моральную ценность искусства на протяжении всей истории. От изгнания Платоном поэтов из своего идеального состояния до современной критики искусства как простого развлечения, Ронен показывает, как эти увольнения способствовали узкому взгляду на цели и потенциал искусства. Тем не менее, она также выделяет моменты, когда искусство смогло преодолеть эти ограничения, например, когда оно использовалось, чтобы бросить вызов социальным нормам или поставить под сомнение авторитет. Затем Ронен обращает свое внимание на концепцию «парадигмы» или личных рамок, через которые мы понимаем мир.

livre de Ruth Ronen « L'art devant la loi » offre une nouvelle vision de l'éthique de l'art, défiant l'opinion traditionnelle selon laquelle l'art devrait être évalué sur la base de ses qualités positives, telles que la beauté ou la résonance émotionnelle. Au lieu de cela, Ronen affirme que l'éthique unique de l'art se trouve dans sa capacité à nier et à saper les normes, les valeurs et les croyances sociales. Cette approche négative de l'art peut conduire à une meilleure compréhension de son rôle dans la formation de notre compréhension du monde et de notre place en lui. livre commence par une étude de l'histoire des relations entre l'art et la philosophie, en traçant les voies par lesquelles les philosophes ont nié la valeur morale de l'art tout au long de l'histoire. De l'expulsion des poètes de Platon de son état parfait à la critique moderne de l'art comme simple divertissement, Ronen montre comment ces licenciements ont contribué à une vision étroite des objectifs et du potentiel de l'art. Cependant, elle met également en évidence les moments où l'art a réussi à surmonter ces limites, par exemple lorsqu'il a été utilisé pour défier les normes sociales ou pour remettre en question l'autorité. Ronen se concentre ensuite sur le concept de « paradigme » ou de cadre personnel à travers lequel nous comprenons le monde.

libro de Ruth Ronen «arte ante la ley» ofrece una visión fresca de la ética del arte, desafiando la opinión tradicional de que el arte debe ser evaluado en base a sus cualidades positivas, como la belleza o la resonancia emocional. En cambio, Ronen sostiene que la ética única del arte se puede encontrar en su capacidad de negar y socavar las normas, valores y creencias sociales. Este enfoque negativo del arte puede conducir a una comprensión más sutil de su papel en la formación de nuestra comprensión del mundo y de nuestro lugar dentro de él. libro comienza estudiando la historia de las relaciones entre el arte y la filosofía, trazando los caminos por los que los filósofos han negado el valor moral del arte a lo largo de la historia. Desde la expulsión de los poetas de su estado ideal por Platón hasta la crítica contemporánea del arte como mero entretenimiento, Ronen muestra cómo estos despidos contribuyeron a una visión estrecha de los objetivos y el potencial del arte. n embargo, también destaca los momentos en los que el arte ha sabido superar estas limitaciones, como cuando se ha utilizado para desafiar las normas sociales o cuestionar la autoridad. Ronen entonces vuelve su atención al concepto de «paradigma» o marco personal a través del cual entendemos el mundo.

O livro «Arte diante da lei», de Ruth Ronen, oferece uma visão recente da ética da arte, desafiando a crença tradicional de que a arte deve ser avaliada a partir de suas qualidades positivas, como beleza ou ressonância emocional. Em vez disso, Ronen afirma que a ética única da arte pode ser encontrada em sua capacidade de negar e minar normas, valores e crenças sociais. Essa visão negativa da arte pode levar a uma compreensão mais sutil do seu papel na formação da nossa compreensão do mundo e do nosso lugar dentro dele. O livro começa com o estudo da história das relações entre arte e filosofia, traçando caminhos que os filósofos negaram o valor moral da arte ao longo da história. Desde a expulsão de poetas por Platão da sua condição ideal até a crítica moderna da arte como um simples entretenimento, Ronen mostra como essas demissões contribuíram para uma visão estreita dos objetivos e do potencial da arte. No entanto, ela também destaca momentos em que a arte conseguiu superar essas limitações, como quando foi usada para desafiar as normas sociais ou questionar a credibilidade. Em seguida, Ronen chama sua atenção para o conceito de «paradigma» ou marcos pessoais através dos quais compreendemos o mundo.

Il libro di Ruth Ronen «Arte prima della legge» offre una visione recente dell'etica dell'arte, sfidando l'idea tradizionale che l'arte debba essere valutata sulla base delle sue qualità positive, come la bellezza o la risonanza emotiva. Ronen sostiene invece che l'etica unica dell'arte può essere trovata nella sua capacità di negare e minare le norme sociali, i valori e le convinzioni. Questo approccio negativo all'arte può portare a una comprensione più delicata del suo ruolo nella formazione della nostra comprensione del mondo e del nostro posto all'interno. Il libro inizia studiando la storia delle relazioni tra arte e filosofia, tracciando i percorsi che i filosofi hanno negato al valore morale dell'arte nel corso della storia. Dall'espulsione di Platone dei poeti dalla sua condizione ideale alla critica contemporanea dell'arte come semplice intrattenimento, Ronen mostra come questi licenziamenti abbiano contribuito a una visione stretta degli obiettivi e del potenziale dell'arte. Tuttavia, evidenzia anche i momenti in cui l'arte è riuscita a superare questi limiti, ad esempio quando è stata usata per sfidare le norme sociali o mettere in discussione l'autorità. Poi Ronen si concentra sul concetto dì paradigma "o sul quadro personale attraverso il quale comprendiamo il mondo.

Ruth Ronnens Buch „Die Kunst vor dem Gesetz“ bietet einen frischen Blick auf die Ethik der Kunst und stellt die traditionelle Ansicht in Frage, dass Kunst aufgrund ihrer positiven Eigenschaften wie Schönheit oder emotionaler Resonanz bewertet werden sollte. Stattdessen argumentiert Ronen, dass die einzigartige Ethik der Kunst in ihrer Fähigkeit zu finden ist, soziale Normen, Werte und Überzeugungen zu leugnen und zu untergraben. Diese negative Herangehensweise an die Kunst kann zu einem subtileren Verständnis ihrer Rolle bei der Gestaltung unseres Verständnisses der Welt und unseres Platzes in ihr führen. Das Buch beginnt mit einer Untersuchung der Geschichte der Beziehung zwischen Kunst und Philosophie und verfolgt die Wege, auf denen Philosophen den moralischen Wert der Kunst im Laufe der Geschichte geleugnet haben. Von Platons Vertreibung der Dichter aus seinem Idealzustand bis zur zeitgenössischen Kunstkritik als bloßer Unterhaltung zeigt Ronen, wie diese Entlassungen zu einem engen Blick auf die Ziele und das Potenzial der Kunst beigetragen haben. e zeigt aber auch Momente auf, in denen Kunst diese Grenzen überwinden konnte, etwa wenn sie genutzt wurde, um gesellschaftliche Normen herauszufordern oder Autorität zu hinterfragen. Ronen lenkt dann seine Aufmerksamkeit auf das Konzept des „Paradigmas“ oder des persönlichen Rahmens, durch den wir die Welt verstehen.

„Sztuka przed prawem” Ruth Ronen oferuje nową perspektywę etyki sztuki, podważając tradycyjny pogląd, że sztukę należy oceniać na podstawie jej pozytywnych cech, takich jak piękno czy rezonans emocjonalny. Zamiast tego, Ronen twierdzi, że unikalną etykę sztuki można znaleźć w jej zdolności do zaprzeczania i podważania norm społecznych, wartości i przekonań. Takie negatywne podejście do sztuki może prowadzić do bardziej zniuansowanego zrozumienia jego roli w kształtowaniu naszego zrozumienia świata i naszego miejsca w nim. Książka zaczyna się od zbadania historii relacji między sztuką a filozofią, śledzenia sposobów w jaki filozofowie zaprzeczali moralnej wartości sztuki w całej historii. Od wygnania przez Platona poetów z idealnego stanu do współczesnej krytyki sztuki jako zwykłej rozrywki, Ronen pokazuje, jak te zwolnienia przyczyniły się do wąskiego spojrzenia na cel i potencjał sztuki. Podkreśla jednak również momenty, w których sztuka była w stanie przezwyciężyć te ograniczenia, takie jak to, kiedy została wykorzystana do kwestionowania norm społecznych czy autorytetu pytań. Następnie Ronen zwraca uwagę na pojęcie „paradygmatu” lub osobistych ram, przez które rozumiemy świat.

''

Ruth Ronen'in "Hukuktan Önce Sanat'ı, sanatın güzellik veya duygusal rezonans gibi olumlu niteliklerine dayanarak değerlendirilmesi gerektiği geleneksel görüşüne meydan okuyarak, sanat etiğine yeni bir bakış açısı sunuyor. Bunun yerine, Ronen, sanatın eşsiz etiğinin, sosyal normları, değerleri ve inançları reddetme ve zayıflatma yeteneğinde bulunabileceğini savunuyor. Sanata böyle olumsuz bir yaklaşım, dünya anlayışımızı ve içindeki yerimizi şekillendirmedeki rolünün daha incelikli bir şekilde anlaşılmasına yol açabilir. Kitap, sanat ve felsefe arasındaki ilişkinin tarihini inceleyerek, filozofların tarih boyunca sanatın ahlaki değerini reddetme yollarını izleyerek başlar. Platon'un şairleri ideal durumlarından uzaklaştırmasından, sanatın sadece eğlence olarak çağdaş eleştirisine kadar, Ronen bu işten çıkarmaların sanatın amacı ve potansiyeli hakkında dar bir görüşe nasıl katkıda bulunduğunu gösterir. Bununla birlikte, sanatın sosyal normlara meydan okumak veya otoriteyi sorgulamak için kullanıldığı zamanlar gibi bu sınırlamaların üstesinden gelebildiği anları da vurgular. Ronen daha sonra dikkatini, dünyayı anladığımız bir "paradigma" veya kişisel çerçeve kavramına çevirir.

«الفن قبل القانون» لروث رونين يقدم منظورًا جديدًا لأخلاقيات الفن، متحديًا الرأي التقليدي القائل بأنه يجب الحكم على الفن بناءً على صفاته الإيجابية مثل الجمال أو الصدى العاطفي. بدلاً من ذلك، يجادل رونين بأن الأخلاق الفريدة للفن يمكن العثور عليها في قدرتها على إنكار وتقويض الأعراف والقيم والمعتقدات الاجتماعية. يمكن أن يؤدي مثل هذا النهج السلبي للفن إلى فهم أكثر دقة لدوره في تشكيل فهمنا للعالم ومكانتنا فيه. يبدأ الكتاب بفحص تاريخ العلاقة بين الفن والفلسفة، وتتبع الطرق التي أنكر بها الفلاسفة القيمة الأخلاقية للفن عبر التاريخ. من إبعاد أفلاطون للشعراء من حالتهم المثالية إلى النقد المعاصر للفن باعتباره مجرد ترفيه، يُظهر رونين كيف ساهمت عمليات الفصل هذه في رؤية ضيقة لهدف الفن وإمكاناته. ومع ذلك، فإنها تسلط الضوء أيضًا على اللحظات التي تمكن فيها الفن من التغلب على هذه القيود، مثل الوقت الذي تم فيه استخدامه لتحدي الأعراف الاجتماعية أو التشكيك في السلطة. ثم يوجه رونين انتباهه إلى مفهوم «النموذج» أو الإطار الشخصي الذي نفهم من خلاله العالم.

露絲·羅寧（Ruth Ronen）的著作《法律面前的藝術》對藝術倫理學提出了新的看法，挑戰了傳統觀點，即應根據藝術的積極品質（例如美麗或情感共鳴）來評估藝術。取而代之的是，Ronen認為，藝術的獨特倫理可以在其否認和破壞社會規範，價值觀和信念的能力中找到。這種對藝術的消極態度可能導致人們更加了解藝術在塑造我們對世界和我們在其中的地位的理解方面的作用。這本書首先研究了藝術與哲學關系的歷史，追溯了哲學家在整個歷史上否認藝術的道德價值的方式。從柏拉圖將詩人從理想狀態驅逐到當代對藝術的簡單娛樂批評，羅南展示了這些解雇如何促進了對藝術目的和潛力的狹隘看法。但是，她還強調了藝術能夠克服這些限制的時刻，例如當它被用來挑戰社會規範或質疑權威時。然後，Ronen將註意力轉向了我們理解世界的「範式」或個人框架的概念。