Harassed Gender Bodies and Ethnographic Research: A Call for Embodied Methodologies As a professional writer, I am excited to share my thoughts on the book "Harassed Gender Bodies and Ethnographic Research" by Rebecca Hanson and Patricia Richards. This thought-provoking text challenges the traditional methodologies of ethnographic research and emphasizes the need for an embodied approach to understanding the complexities of human experiences. The authors argue that the current androcentric, racist, and colonialist epistemological foundations of ethnographic methodology contribute to the silence surrounding sexual harassment and other forms of violence experienced by researchers in the field. The book begins by highlighting the often-ignored experiences of researchers who are subjected to sexualized interactions, sexual objectification, and harassment during their fieldwork. These experiences are not only left out of the narratives of ethnographers but also remain unaddressed within qualitative literature. By doing so, the authors challenge readers to recognize how these attitudes put researchers at risk, further exacerbating the solitude they experience, which can negatively impact the construction of ethnographic knowledge. To improve methodological training, data collection, and knowledge production, the authors advocate for an embodied approach to ethnography that reflexively engages with the ways in which researchers' bodies shape the knowledge they produce. This approach encourages researchers to acknowledge the multiple ways in which gender, race, and other social categories intersect and influence their work.

Домогательства к гендерным телам и этнографические исследования: призыв к воплощенным методологиям Как профессиональный писатель, я рад поделиться своими мыслями о книге Ребекки Хансон и Патриции Ричардс «Домогательства к гендерным телам и этнографические исследования». Этот заставляющий задуматься текст бросает вызов традиционным методологиям этнографических исследований и подчеркивает необходимость воплощенного подхода к пониманию сложностей человеческого опыта. Авторы утверждают, что современные андроцентрические, расистские и колонизаторские эпистемологические основы этнографической методологии способствуют молчанию, окружающему сексуальные домогательства и другие формы насилия, испытываемые исследователями в этой области. Книга начинается с освещения часто игнорируемого опыта исследователей, которые подвергаются сексуализированным взаимодействиям, сексуальной объективации и домогательствам во время своей полевой работы. Этот опыт не только не учитывается в рассказах этнографов, но и остается без внимания в качественной литературе. Тем самым авторы призывают читателей осознать, как эти отношения подвергают исследователей риску, что еще больше усугубляет одиночество, которое они испытывают, что может негативно повлиять на построение этнографических знаний. Для улучшения методологической подготовки, сбора данных и производства знаний авторы выступают за воплощенный подход к этнографии, который рефлекторно взаимодействует с тем, как органы исследователей формируют знания, которые они производят. Этот подход побуждает исследователей признавать множество способов, которыми пол, раса и другие социальные категории пересекаются и влияют на их работу.

Harcèlement des corps de genre et études ethnographiques : un appel à des méthodologies incarnées En tant qu'écrivain professionnel, je suis heureux de partager mes réflexions sur le livre de Rebecca Hanson et Patricia Richards, « Harcèlement des corps de genre et études ethnographiques ». Ce texte réfléchissant remet en question les méthodologies traditionnelles de la recherche ethnographique et souligne la nécessité d'une approche incarnée de la compréhension des complexités de l'expérience humaine. s auteurs affirment que les fondements épistémologiques androcentriques, racistes et colonisateurs actuels de la méthodologie ethnographique contribuent au silence entourant le harcèlement sexuel et d'autres formes de violence subies par les chercheurs dans ce domaine. livre commence par mettre en lumière les expériences souvent ignorées des chercheurs qui sont exposés à des interactions sexuelles, à l'objectivité sexuelle et au harcèlement pendant leur travail sur le terrain. Non seulement cette expérience n'est pas prise en compte dans les histoires des ethnographes, mais elle reste ignorée dans la littérature qualitative. Ainsi, les auteurs encouragent les lecteurs à comprendre comment ces relations mettent les chercheurs en danger, ce qui aggrave encore la solitude qu'ils ressentent, ce qui peut avoir un impact négatif sur la construction des connaissances ethnographiques. Pour améliorer la formation méthodologique, la collecte de données et la production de connaissances, les auteurs préconisent une approche incarnée de l'ethnographie qui interagit de manière réflexe avec la façon dont les organes des chercheurs forment les connaissances qu'ils produisent. Cette approche encourage les chercheurs à reconnaître les multiples façons dont le sexe, la race et d'autres catégories sociales se recoupent et influencent leur travail.

Acoso a los cuerpos de género y estudios etnográficos: un llamado a las metodologías encarnadas Como escritora profesional, me complace compartir mis pensamientos sobre el libro de Rebecca Hanson y Patricia Richards «Acoso a los cuerpos de género y estudios etnográficos». Este texto que hace pensar desafía las metodologías tradicionales de la investigación etnográfica y subraya la necesidad de un enfoque encarnado para comprender las complejidades de la experiencia humana. autores sostienen que los fundamentos epistemológicos androcéntricos, racistas y colonizadores modernos de la metodología etnográfica contribuyen al silencio que rodea el acoso sexual y otras formas de violencia que experimentan los investigadores en este campo. libro comienza con la cobertura de las experiencias a menudo ignoradas de investigadores que sufren interacciones sexualizadas, objetivación sexual y acoso durante su trabajo de campo. Esta experiencia no sólo no se tiene en cuenta en las historias de los etnógrafos, sino que también se deja de lado en la literatura de calidad. Con ello, los autores animan a los lectores a darse cuenta de cómo estas relaciones ponen en riesgo a los investigadores, lo que agrava aún más la soledad que experimentan, lo que puede afectar negativamente a la construcción del conocimiento etnográfico. Para mejorar la preparación metodológica, la recopilación de datos y la producción de conocimiento, los autores abogan por un enfoque encarnado de la etnografía que interactúe de forma reflexiva con la forma en que los órganos de los investigadores forman el conocimiento que producen. Este enfoque anima a los investigadores a reconocer las múltiples formas en que el género, la raza y otras categorías sociales se superponen e influyen en su trabajo.

Molestie a corpi di genere e ricerca etnografica: appello a metodologie incarnate Come scrittore professionista, sono lieto di condividere i miei pensieri sul libro di Rebecca Hanson e Patricia Richards «Molestie a corpi di genere e ricerche etnografiche». Questo testo che fa riflettere sfida le metodologie tradizionali della ricerca etnografica e sottolinea la necessità di un approccio incarnato per comprendere la complessità dell'esperienza umana. Gli autori sostengono che le attuali basi epistemologiche androcentriche, razziste e colonizzatrici della metodologia etnografica contribuiscono al silenzio che circonda le molestie sessuali e altre forme di violenza sperimentate dai ricercatori in questo campo. Il libro inizia con la copertura dell'esperienza spesso ignorata di ricercatori che sono sottoposti a interazioni sessualizzate, oggettività sessuale e molestie durante il loro lavoro sul campo. Questa esperienza non solo non viene presa in considerazione nei racconti etnografi, ma è anche trascurata nella letteratura di qualità. In questo modo, gli autori invitano i lettori a capire come queste relazioni espongono i ricercatori al rischio, aggravando ulteriormente la solitudine che subiscono, che può influenzare negativamente la costruzione di conoscenze etnografiche. Per migliorare la formazione metodologica, la raccolta dei dati e la produzione di conoscenza, gli autori sostengono un approccio incarnato all'etnografia, che interagisce in modo riflesso con il modo in cui gli organi dei ricercatori formano le conoscenze che producono. Questo approccio incoraggia i ricercatori a riconoscere molti modi in cui sesso, razza e altre categorie sociali si sovrappongono e influenzano il loro lavoro.

Belästigung von geschlechtsspezifischen Körpern und ethnographische Forschung: Aufruf zu verkörperten Methoden Als professioneller Schriftsteller freue ich mich, meine Gedanken zu Rebecca Hansons und Patricia Richards Buch „Belästigung von geschlechtsspezifischen Körpern und ethnographische Forschung“ zu teilen. Dieser zum Nachdenken anregende Text stellt die traditionellen Methoden der ethnographischen Forschung in Frage und unterstreicht die Notwendigkeit eines verkörperten Ansatzes zum Verständnis der Komplexität der menschlichen Erfahrung. Die Autoren argumentieren, dass die modernen androzentrischen, rassistischen und kolonialistischen erkenntnistheoretischen Grundlagen der ethnografischen Methodik zum Schweigen beitragen, das sexuelle Belästigung und andere Formen von Gewalt umgibt, die von Forschern auf diesem Gebiet erlebt werden. Das Buch beginnt mit der Berichterstattung über die oft vernachlässigten Erfahrungen von Forschern, die während ihrer Feldarbeit sexualisierten Interaktionen, sexueller Objektivierung und Belästigung ausgesetzt sind. Diese Erfahrung wird nicht nur in den Geschichten der Ethnographen nicht berücksichtigt, sondern bleibt auch in der Qualitätsliteratur unberücksichtigt. Auf diese Weise fordern die Autoren die ser auf zu erkennen, wie diese Beziehungen die Forscher in Gefahr bringen, was die Einsamkeit, die sie erleben, weiter verschlimmert, was sich negativ auf die Konstruktion ethnografischen Wissens auswirken kann. Um die methodische Vorbereitung, die Datenerhebung und die Wissensproduktion zu verbessern, plädieren die Autoren für einen verkörperten Ansatz der Ethnographie, der reflexartig mit der Art und Weise interagiert, wie die Organe der Forscher das von ihnen produzierte Wissen gestalten. Dieser Ansatz ermutigt Forscher, die vielen Möglichkeiten zu erkennen, in denen sich Geschlecht, Rasse und andere soziale Kategorien überschneiden und ihre Arbeit beeinflussen.

''

Gender Body Tacizi ve Etnografik Araştırma: Somutlaşmış Metodolojiler İçin Bir Çağrı Profesyonel bir yazar olarak, Rebecca Hanson ve Patricia Richards'ın "Gender Body Tacizi ve Etnografik Araştırma" kitabı hakkındaki düşüncelerimi paylaşmaktan memnuniyet duyuyorum. Bu düşündürücü metin, geleneksel etnografik araştırma metodolojilerine meydan okuyor ve insan deneyiminin karmaşıklıklarını anlamak için somutlaştırılmış bir yaklaşıma duyulan ihtiyacı vurguluyor. Yazarlar, etnografik metodolojinin çağdaş androkentrik, ırkçı ve sömürgeci epistemolojik temellerinin, cinsel tacizi ve bu alandaki araştırmacıların yaşadığı diğer şiddet biçimlerini çevreleyen sessizliğe katkıda bulunduğunu savunuyorlar. Kitap, saha çalışmaları sırasında cinselleştirilmiş etkileşimlere, cinsel nesneleştirmeye ve tacize maruz kalan araştırmacıların sıklıkla gözden kaçan deneyimlerini vurgulayarak başlıyor. Bu deneyim sadece etnografların öykülerinde değil, kaliteli edebiyatta da ihmal ediliyor. Bu nedenle, yazarlar okuyucuları bu ilişkilerin araştırmacıları nasıl riske attığını fark etmeye çağırıyor, bu da yaşadıkları yalnızlığı daha da kötüleştiriyor, bu da etnografik bilginin yapımını olumsuz yönde etkileyebilir. Metodolojik eğitimi, veri toplamayı ve bilgi üretimini geliştirmek için yazarlar, araştırmacıların organlarının ürettikleri bilgiyi nasıl şekillendirdiğiyle refleks olarak etkileşime giren etnografyaya somutlaşmış bir yaklaşımı savunuyorlar. Bu yaklaşım, araştırmacıları cinsiyet, ırk ve diğer sosyal kategorilerin kesiştiği ve çalışmalarını etkilediği birçok yolu tanımaya teşvik eder.

التحرش بالجسم بين الجنسين والبحوث الإثنوغرافية: دعوة إلى منهجيات مجسدة بصفتي كاتبة محترفة، يسعدني أن أشارك أفكاري حول كتاب «التحرش بالجسم بين الجنسين والبحوث الإثنوغرافية» بقلم ريبيكا هانسون وباتريشيا ريتشاردز. هذا النص المثير للتفكير يتحدى منهجيات البحث الإثنوغرافي التقليدية ويؤكد على الحاجة إلى نهج مجسد لفهم تعقيدات التجربة البشرية. يجادل المؤلفون بأن الأسس المعرفية المعاصرة المتمركزة حول الذات والعنصرية والاستعمارية للمنهجية الإثنوغرافية تساهم في الصمت المحيط بالتحرش الجنسي وأشكال العنف الأخرى التي يعاني منها الباحثون في هذا المجال. يبدأ الكتاب بتسليط الضوء على التجارب التي غالبًا ما يتم تجاهلها للباحثين الذين يتعرضون للتفاعلات الجنسية والتجسيد الجنسي والتحرش أثناء عملهم الميداني. لا يتم إهمال هذه التجربة في قصص علماء الإثنوغرافيا فحسب، بل تظل أيضًا مهملة في الأدب الجيد. وبالتالي، يحث المؤلفون القراء على إدراك كيف تعرض هذه العلاقات الباحثين للخطر، مما يزيد من تفاقم الوحدة التي يعانون منها، مما قد يؤثر سلبًا على بناء المعرفة الإثنوغرافية. لتحسين التدريب المنهجي وجمع البيانات وإنتاج المعرفة، يدعو المؤلفون إلى نهج مجسد للإثنوغرافيا يتفاعل بشكل انعكاسي مع كيفية تشكيل أعضاء الباحثين للمعرفة التي ينتجونها. يشجع هذا النهج الباحثين على التعرف على الطرق العديدة التي يتقاطع بها الجنس والعرق والفئات الاجتماعية الأخرى ويؤثر على عملهم.