Romantic Writing and the Empire of Signs: Periodical Culture and Post-Napoleonic Authorship In the nineteenth century, periodicals frequently compared themselves to the imperial powers that were then dissecting the globe. This interest in imperialism can be seen in the exotic motifs that surfaced in works by such late Romantic authors as John Keats, Charles Lamb, James Hogg, Letitia Landon, and Lord Byron. In her book, Karen Fang explores the collaboration of these authors with periodical magazines to show how an interdependent relationship between these visual themes and rhetorical style enabled these authors to model their writing on the imperial project. Fang argues that in the decades after Waterloo, late Romantic authors used imperial culture to capitalize on the contemporary explosion of periodical magazines. This proliferation of post-Napoleonic writing, often referencing exotic locales, revises longstanding notions about literary orientalism and reveals a remarkable synthesis of Romantic idealism with contemporary cultural materialism that has hitherto been unexplored. Indeed, in interlocking case studies that span the reach of British conquest, from Greece to China, Egypt, Italy, and Tahiti, Fang challenges a major convention of periodical publication: while periodicals are usually thought to be defined by time, this account of the geographic attention exerted by late Romantic authors shows them to be equally concerned with space.

Romantic Writing and the Empire of gns: Periodical Culture and Post-Napoleonic Authorship В девятнадцатом веке периодические издания часто сравнивали себя с имперскими державами, которые тогда рассекали земной шар. Этот интерес к империализму можно увидеть в экзотических мотивах, всплывших в произведениях таких позднеромантических авторов, как Джон Китс, Чарльз Лэмб, Джеймс Хогг, Летиция Лэндон и лорд Байрон. В своей книге Карен Фанг исследует сотрудничество этих авторов с периодическими журналами, чтобы показать, как взаимозависимые отношения между этими визуальными темами и риторическим стилем позволили этим авторам смоделировать свое письмо на имперском проекте. Фанг утверждает, что в течение десятилетий после Ватерлоо позднеромантические авторы использовали имперскую культуру, чтобы извлечь выгоду из современного взрыва периодических журналов. Это распространение постнаполеоновского письма, часто ссылающегося на экзотические локали, пересматривает давние представления о литературном ориентализме и обнаруживает замечательный синтез романтического идеализма с современным культурным материализмом, который до сих пор не исследован. Действительно, в взаимосвязанных тематических исследованиях, которые охватывают охват британского завоевания, от Греции до Китая, Египта, Италии и Таити, Фанг бросает вызов главному условию периодической публикации: в то время как периодические издания обычно считаются определёнными временем, этот рассказ о географическом внимании, оказываемом позднеромантическими авторами, показывает, что они одинаково озабочены космосом.

Romantic Writing and the Empire of gns : Periodical Culture and Post-Napoleonic Authorship Au XIXe siècle, les périodiques se comparaient souvent aux puissances impériales qui disséminaient alors le globe. Cet intérêt pour l'impérialisme peut être vu dans les motifs exotiques apparus dans les œuvres d'auteurs tardifs comme John Keats, Charles Lamb, James Hogg, Laetitia Landon et Lord Byron. Dans son livre, Karen Fang explore la collaboration de ces auteurs avec des revues périodiques pour montrer comment les relations interdépendantes entre ces thèmes visuels et le style rhétorique ont permis à ces auteurs de modéliser leur écriture sur un projet impérial. Fang affirme que pendant des décennies après Waterloo, les auteurs tardifs ont utilisé la culture impériale pour tirer profit de l'explosion moderne des revues périodiques. Cette diffusion de l'écriture post-napoleonienne, qui se réfère souvent aux localités exotiques, redéfinit les notions de longue date de l'orientalisme littéraire et révèle une synthèse remarquable de l'idéalisme romantique avec le matérialisme culturel moderne, qui n'a pas encore été exploré. En effet, dans des études de cas interdépendantes qui couvrent la couverture de la conquête britannique, de la Grèce à la Chine, en passant par l'Egypte, l'Italie et Tahiti, Fang remet en question la condition principale de la publication périodique : alors que les périodiques sont généralement considérés comme une époque donnée, ce récit de l'attention géographique accordée par les auteurs tardifs à l'espace montre qu'ils sont également préoccupés par l'espace.

Romantic Writing and the Empire of gns: Periodical Culture and Post-Napoleonic Authorship En el siglo XIX, las publicaciones periódicas a menudo se comparaban con las potencias imperiales que entonces diseccionaban el globo. Este interés por el imperialismo puede verse en los motivos exóticos que han surgido en las obras de autores románticos tardíos como John Keats, Charles Lamb, James Hogg, titia Landon y Lord Byron. En su libro, Karen Fang explora la colaboración de estos autores con revistas periódicas para mostrar cómo las relaciones interdependientes entre estos temas visuales y el estilo retórico han permitido a estos autores simular su escritura en un proyecto imperial. Fang afirma que durante las décadas posteriores a Waterloo, los autores románticos tardíos utilizaron la cultura imperial para beneficiarse de la explosión moderna de revistas periódicas. Esta difusión de la escritura postnapoleónica, a menudo referida a localismos exóticos, revisa viejas ideas sobre el orientalismo literario y descubre una notable síntesis del idealismo romántico con el materialismo cultural contemporáneo que aún no se ha explorado. De hecho, en los estudios de casos interrelacionados que abarcan el alcance de la conquista británica, desde Grecia hasta China, Egipto, Italia y Tahití, Fang desafía la condición principal de la publicación periódica: mientras que las publicaciones periódicas se consideran generalmente un tiempo determinado, este relato de la atención geográfica prestada por los autores románticos tardíos muestra que están igualmente preocupados por el cosmos.

Romantic Writing and the Empire of gns: Pariodical Cultura and Post-Napeonic Athorship No século XIX. As publicações periódicas costumavam comparar-se com as potências imperiais que então dissecavam a bola terrestre. Este interesse pelo imperialismo pode ser visto em motivos exóticos revelados em obras de autores tardios como John Keats, Charles Amb, James Hogg, tícia Landon e Lorde Byron. Em seu livro, Karen Fung explora a colaboração desses autores com revistas periódicas para mostrar como a relação interdependente entre esses temas visuais e o estilo retórico permitiu que esses autores modelassem sua carta em um projeto imperial. Fung afirma que, nas décadas seguintes a Waterloo, os autores tardios usaram a cultura imperial para se beneficiar da explosão moderna de revistas periódicas. Esta disseminação da escrita pós-Napoleon, que frequentemente faz referência a locais exóticos, revê as antigas noções de orientalismo literário e revela uma síntese maravilhosa do idealismo romântico com o materialismo cultural contemporâneo, que ainda não foi explorado. Na verdade, em estudos de caso interligados que abrangem a conquista britânica, da Grécia à China, Egito, Itália e Taiti, Fung desafia a principal condição da publicação periódica: enquanto as edições periódicas costumam ser consideradas uma época específica, este relato da atenção geográfica dada por autores tardios mostra que eles estão igualmente preocupados com o espaço.

Romantic Writing and the Empire of gns: Priodical Culture and Post-Napoleonic Authorship Nel diciannovesimo secolo i periodici si confrontavano spesso con le potenze imperiali che allora dissezionavano la sfera terrestre. Questo interesse per l'imperialismo si può vedere nei motivi esotici che emergono dalle opere di autori tarderomantici come John Keats, Charles Lambe, James Hogg, tizia Landon e lord Byron. Nel suo libro Karen Fang indaga la collaborazione di questi autori con le riviste periodiche per dimostrare come le relazioni interdipendenti tra questi temi visivi e lo stile retorico abbiano permesso a questi autori di modellare la loro lettera su un progetto imperiale. Fang sostiene che nei decenni successivi a Waterloo gli autori tarderomantici hanno utilizzato la cultura imperiale per trarre vantaggio dall'esplosione contemporanea di riviste periodiche. Questa diffusione della scrittura post-Napoleonica, che spesso fa riferimento a locali esotici, rivede i vecchi concetti di orientamento letterario e rivela una sintesi meravigliosa di idealismo romantico con un materialismo culturale moderno che non è ancora stato esplorato. Infatti, in studi di caso interconnessi che coprono la conquista britannica, dalla Grecia alla Cina, dall'Egitto, dall'Italia a Tahiti, Fang sfida la condizione principale della pubblicazione periodica: mentre le pubblicazioni periodiche sono generalmente considerate un tempo specifico, questo racconto dell'attenzione geografica degli autori tarderomantici dimostra che sono altrettanto preoccupati per lo spazio.

Romantic Writing and the Empire of gns: Periodical Culture and Post-Napoleonic Authorship Im 19. Jahrhundert verglichen sich die Zeitschriften oft mit den imperialen Mächten, die damals den Globus zerschnitten. Dieses Interesse am Imperialismus zeigt sich in den exotischen Motiven, die in den Werken spätromantischer Autoren wie John Keats, Charles Lamb, James Hogg, titia Landon und Lord Byron zum Vorschein kamen. In ihrem Buch untersucht Karen Fang die Zusammenarbeit dieser Autoren mit Zeitschriften, um zu zeigen, wie die interdependente Beziehung zwischen diesen visuellen Themen und dem rhetorischen Stil es diesen Autoren ermöglichte, ihr Schreiben an ein imperiales Projekt zu modellieren. Fang behauptet, dass in den Jahrzehnten nach Waterloo spätromantische Autoren die imperiale Kultur nutzten, um von der modernen Explosion periodischer Zeitschriften zu profitieren. Diese Verbreitung der postnapoleonischen Schrift, die sich oft auf exotische Locales bezieht, revidiert langjährige Vorstellungen von literarischem Orientalismus und entdeckt eine bemerkenswerte Synthese von romantischem Idealismus mit zeitgenössischem kulturellem Materialismus, der noch unerforscht ist. In der Tat stellt Fang in zusammenhängenden Fallstudien, die die Reichweite der britischen Eroberung von Griechenland bis China, Ägypten, Italien und Tahiti abdecken, die Hauptbedingung der periodischen Veröffentlichung in Frage: Während Periodika allgemein als zeitgebunden angesehen werden, zeigt diese Geschichte der geografischen Aufmerksamkeit, die von spätromantischen Autoren ausgeübt wird, dass sie gleichermaßen mit dem Weltraum beschäftigt sind.

Pismo Romantyczne i Imperium Gnejsów: Kultura Okresowa i Władza PostNapoleońska W XIX wieku czasopisma często porównywały się z potęgami cesarskimi, które następnie rozcinały kulę ziemską. To zainteresowanie imperializmem widać w motywach egzotycznych, które pojawiły się w dziełach takich późnoromantycznych autorów jak John Keats, Charles Lamb, James Hogg, titia Landon i Lord Byron. W swojej książce, Karen Fang bada współpracę tych autorów z czasopismami, aby pokazać, jak współzależne relacje między tymi tematami wizualnymi i stylem retorycznym pozwoliły tym autorom na modelowanie ich pisania na imperialnym projekcie. Fang twierdzi, że w dziesięcioleciach po Waterloo późnoromantyczni autorzy wykorzystywali kulturę cesarską do kapitalizacji współczesnej eksplozji czasopism. Ta proliferacja pisma postnapoleońskiego, często odnosząca się do egzotycznych lokalizacji, wraca do długotrwałych pojęć orientalizmu literackiego i znajduje niezwykłą syntezę romantycznego idealizmu z współczesnym materializmem kulturowym, który jest wciąż niewykryty. Rzeczywiście, w powiązanych ze sobą badaniach przypadków obejmujących zasięg brytyjskiego podboju, od Grecji do Chin, Egiptu, Włoch i Tahiti, Fang kwestionuje główny warunek okresowej publikacji: podczas gdy czasopisma są zwykle uważane za czasowe, ta relacja uwagi geograficznej udzielonej przez późno-romantycznych autorów pokazuje, że są one równie zainteresowane przestrzeń.

הכתיבה הרומנטית והאימפריה של ג 'נים: תרבות תקופתית ורשות פוסט-נפוליאונית במאה ה-19, כתבי עת השוו עצמם פעמים רבות למעצמות הקיסריות שניתחו אז את העולם. עניין זה באימפריאליזם ניתן לראות במוטיבים האקזוטיים שעלו ביצירותיהם של סופרים רומנטיים מאוחרים כגון ג 'ון קיטס, צ'ארלס לאמב, ג 'יימס הוג, לטישה לנדון ולורד ביירון. בספרה, קארן פאנג חוקרת את שיתוף הפעולה של סופרים אלה עם כתבי עת כדי להראות כיצד היחסים ההדדיים בין נושאים ויזואליים אלה לבין סגנון רטורי אפשרו לסופרים אלה לדגמן את כתיבתם בפרויקט קיסרי. פאנג טוען שבעשורים שלאחר ווטרלו, סופרים רומנטיים מאוחרים השתמשו בתרבות האימפריאלית כדי לנצל את הפיצוץ המודרני של כתבי עת. התפשטות זו של כתיבה פוסט-נפוליאונית, לעתים קרובות התייחסות למקומות אקזוטיים, חוזרת על רעיונות ארוכי שנים של אוריינטליזם ספרותי ומוצאת סינתזה יוצאת דופן של אידיאליזם רומנטי עם חומרנות תרבותית עכשווית שעדיין לא נחקרה. ואכן, במחקרים הקשורים זה לזה, המכסים את הכיסוי של הכיבוש הבריטי, מיוון לסין, מצרים, איטליה וטהיטי, פאנג מאתגר את התנאי העיקרי של פרסום תקופתי: בעוד כתבי עת נחשבים בדרך כלל כברי זמן, תיאור זה של תשומת הלב הגיאוגרפית שמספקים סופרים רומנטיים מאוחרים מראה שהם עוסקים באותה מידה בחלל.''

Romantik Yazı ve İşaretler İmparatorluğu: Periyodik Kültür ve Post-Napolyon Otoritesi On dokuzuncu yüzyılda, süreli yayınlar genellikle kendilerini dünyayı parçalayan emperyal güçlerle karşılaştırdılar. Emperyalizme olan bu ilgi, John Keats, Charles Lamb, James Hogg, titia Landon ve Lord Byron gibi geç romantik yazarların eserlerinde ortaya çıkan egzotik motiflerde görülebilir. Kitabında Karen Fang, bu yazarların süreli yayınlarla olan işbirliğini, bu görsel temalar ve retorik tarz arasındaki birbirine bağlı ilişkinin, bu yazarların yazılarını emperyal bir proje üzerinde modellemelerine nasıl izin verdiğini göstermek için araştırıyor. Fang, Waterloo'dan sonraki on yıllarda, geç Romantik yazarların, süreli yayınların modern patlamasından yararlanmak için imparatorluk kültürünü kullandıklarını savunuyor. Napolyon sonrası yazıların bu çoğalması, genellikle egzotik yerlere atıfta bulunarak, uzun süredir devam eden edebi Oryantalizm kavramlarını tekrar gözden geçirir ve Romantik idealizmin, hala keşfedilmemiş olan çağdaş kültürel materyalizmle dikkate değer bir sentezini bulur. Gerçekten de, Yunanistan'dan Çin'e, Mısır'a, İtalya'ya ve Tahiti'ye kadar İngiliz fethinin kapsamını kapsayan birbiriyle ilişkili vaka çalışmalarında Fang, süreli yayının ana koşuluna meydan okuyor: süreli yayınlar genellikle zamana bağlı olarak kabul edilirken, geç romantik yazarlar tarafından sağlanan coğrafi dikkatin bu açıklaması, eşit olarak uzayla ilgilendiklerini göstermektedir.

الكتابة الرومانسية وإمبراطورية العلامات: الثقافة الدورية وسلطة ما بعد نابليون في القرن التاسع عشر، غالبًا ما قارنت الدوريات نفسها بالقوى الإمبراطورية التي كانت تشرح الكرة الأرضية. يمكن رؤية هذا الاهتمام بالإمبريالية في الزخارف الغريبة التي ظهرت في أعمال المؤلفين الرومانسيين الراحلين مثل جون كيتس وتشارلز لامب وجيمس هوغ وليتيتيا لاندون واللورد بايرون. في كتابها، تستكشف كارين فانغ تعاون هؤلاء المؤلفين مع الدوريات لإظهار كيف أن العلاقة المترابطة بين هذه الموضوعات المرئية والأسلوب الخطابي سمحت لهؤلاء المؤلفين بنمذجة كتاباتهم على مشروع إمبراطوري. يجادل فانغ بأنه في العقود التي تلت واترلو، استخدم المؤلفون الرومانسيون المتأخرون الثقافة الإمبراطورية للاستفادة من الانفجار الحديث للدوريات. هذا الانتشار للكتابة بعد نابليون، الذي غالبًا ما يشير إلى الأماكن الغريبة، يعيد النظر في المفاهيم القديمة للاستشراق الأدبي ويجد تركيبًا رائعًا للمثالية الرومانسية مع المادية الثقافية المعاصرة التي لا تزال غير مستكشفة. في الواقع، في دراسات الحالة المترابطة التي تغطي تغطية الغزو البريطاني، من اليونان إلى الصين ومصر وإيطاليا وتاهيتي، يتحدى فانغ الشرط الرئيسي للنشر الدوري: في حين أن الدوريات عادة ما تعتبر محددة زمنيًا، فإن هذا السرد للاهتمام الجغرافي الذي يقدمه المؤلفون الرومانسيون المتأخرون يظهر أنهم مهتمون بنفس القدر بالفضاء.

浪漫寫作和侏儒帝國：周期文化和拿破侖後授權。在19世紀，期刊經常將自己與當時解剖全球的帝國大國進行比較。對帝國主義的興趣可以從已故浪漫主義作家John Keats，Charles Lamb，James Hogg，titia Landon和Lord Byron的作品中浮出水面的異國情調中看到。Karen Fang在她的書中探討了這些作者與期刊的合作，以展示這些視覺主題與修辭風格之間的相互依存關系如何使這些作者能夠為他們的寫作建模。方認為，在滑鐵盧之後的幾十中，晚期浪漫主義作家利用帝國文化從當代期刊的爆炸中受益。後拿破侖文字的這種傳播，通常指異國情調的本地，重新審視了文學東方主義的長期觀念，並揭示了浪漫主義理想主義與現代文化唯物主義的顯著融合，至今尚未探索。確實，在涵蓋英國征服範圍的相互關聯的案例研究中，從希臘到中國，埃及，意大利和大溪地，方無視期刊的主要條件：雖然期刊通常被認為是固定的時間，但有關已故浪漫主義者對地理關註的描述表明，他們同樣關註宇宙。