The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in Mexico, written by Susan Eva Eckstein in 1989, delves into the plight of the urban poor in Mexico and examines how market forces and state policies have maintained their poverty despite the country's economic growth. Through extensive research in a central city slum, a squatter settlement, and a low-cost housing development, Eckstein explores the ways in which the state's efforts to assist the poor have ultimately failed to address their needs. The book begins by highlighting the stark contrast between Mexico's impressive economic growth and the persistence of urban poverty, particularly in the city of Mexico, where the gap between rich and poor has only widened. Eckstein argues that this paradox can be attributed to the state's reliance on market forces and neoliberal policies, which have prioritized economic growth over social welfare. She contends that these policies have not only failed to reduce poverty but have also perpetuated it, as they have created an unequal distribution of resources and opportunities. Eckstein then turns her attention to the state's role in shaping the lives of the urban poor. She examines how government programs aimed at alleviating poverty, such as low-cost housing developments and slum upgrading initiatives, have often had unintended consequences or been ineffective. For instance, she notes that low-cost housing developments have frequently been built in isolated areas, far from employment opportunities and public services, exacerbating the difficulties faced by the urban poor. Similarly, slum upgrading initiatives have often resulted in the displacement of residents rather than addressing the root causes of poverty.

The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in Mexico, написанная Сьюзан Евой Экштейн в 1989 году, исследует бедственное положение городской бедноты в Мексике и рассматривает, как рыночные силы и государственная политика поддерживали свою бедность, несмотря на экономический рост страны. Благодаря обширным исследованиям в центральной городской трущобе, самострое и недорогом жилищном строительстве, Экштейн исследует способы, с помощью которых усилия государства по оказанию помощи бедным в конечном итоге не смогли удовлетворить их потребности. Книга начинается с освещения резкого контраста между впечатляющим экономическим ростом Мексики и сохранением городской бедности, особенно в городе Мехико, где разрыв между богатыми и бедными только увеличился. Экштейн утверждает, что этот парадокс можно объяснить зависимостью государства от рыночных сил и неолиберальной политики, которые отдавали приоритет экономическому росту, а не социальному благосостоянию. Она утверждает, что эта политика не только не сократила бедность, но и увековечила ее, поскольку она привела к неравному распределению ресурсов и возможностей. Затем Экштейн обращает внимание на роль государства в формировании жизни городской бедноты. Она исследует, как государственные программы, направленные на борьбу с бедностью, такие как недорогие жилищные проекты и инициативы по благоустройству трущоб, часто имели непредвиденные последствия или были неэффективными. Например, она отмечает, что недорогие жилищные проекты часто строятся в изолированных районах, вдали от возможностей трудоустройства и государственных услуг, что усугубляет трудности, с которыми сталкивается городская беднота. Аналогичным образом, инициативы по благоустройству трущоб часто приводили к перемещению жителей, а не к устранению коренных причин нищеты.

The Poverty of Revolution : The State and the Urban Poor in Mexico, écrit par Susan Eva Eckstein en 1989, explore la situation des pauvres urbains au Mexique et examine comment les forces du marché et les politiques publiques ont maintenu leur pauvreté malgré la croissance économique du pays. Grâce à des recherches approfondies dans les bidonvilles de la ville centrale, dans l'auto-construction et dans la construction de logements à faible coût, Eckstein explore les moyens par lesquels les efforts de l'État pour aider les pauvres n'ont finalement pas répondu à leurs besoins. livre commence par mettre en lumière le contraste spectaculaire entre la croissance économique impressionnante du Mexique et la persistance de la pauvreté urbaine, en particulier dans la ville de Mexico, où l'écart entre les riches et les pauvres n'a fait que se creuser. Ekstein affirme que ce paradoxe peut s'expliquer par la dépendance de l'État aux forces du marché et aux politiques néolibérales qui privilégient la croissance économique plutôt que le bien-être social. Elle affirme que non seulement ces politiques n'ont pas réduit la pauvreté, mais les ont perpétuées, car elles ont conduit à une répartition inégale des ressources et des possibilités. Eckstein attire ensuite l'attention sur le rôle de l'État dans la formation de la vie des pauvres urbains. Elle étudie comment les programmes publics de lutte contre la pauvreté, tels que les projets de logement à faible coût et les initiatives d'amélioration des taudis, ont souvent eu des effets imprévus ou ont été inefficaces. Par exemple, elle note que les projets de logement à faible coût sont souvent construits dans des zones isolées, loin des possibilités d'emploi et des services publics, ce qui aggrave les difficultés rencontrées par les pauvres urbains. De même, les initiatives visant à améliorer les taudis ont souvent entraîné des déplacements de population plutôt que de s'attaquer aux causes profondes de la pauvreté.

The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in México, escrito por Susan Eva Eckstein en 1989, explora la difícil situación de los pobres urbanos en México y considera cómo las fuerzas del mercado y las políticas públicas han mantenido su pobreza a pesar del crecimiento económico del país. Gracias a una amplia investigación en el barrio urbano central, la construcción de viviendas de bajo costo y autoconstrucción, Eckstein está investigando formas en que los esfuerzos del Estado para ayudar a los pobres finalmente no han podido satisfacer sus necesidades. libro comienza resaltando el marcado contraste entre el impresionante crecimiento económico de México y la persistencia de la pobreza urbana, especialmente en la Ciudad de México, donde la brecha entre ricos y pobres no ha hecho más que aumentar. Eckstein sostiene que esta paradoja puede explicarse por la dependencia del Estado de las fuerzas del mercado y las políticas neoliberales que priorizaron el crecimiento económico en lugar del bienestar social. Afirma que estas políticas no sólo no han reducido la pobreza, sino que la han perpetuado, ya que han dado lugar a una distribución desigual de recursos y oportunidades. Eckstein llama entonces la atención sobre el papel del Estado en la configuración de la vida de los pobres urbanos. Investiga cómo los programas gubernamentales destinados a combatir la pobreza, como los proyectos de vivienda de bajo costo y las iniciativas de mejora de los barrios marginales, a menudo han tenido consecuencias imprevistas o han sido ineficaces. Por ejemplo, señala que los proyectos de vivienda de bajo costo suelen construirse en zonas aisladas, alejadas de las oportunidades de empleo y de los servicios públicos, lo que agrava las dificultades que enfrentan los pobres de las zonas urbanas. Del mismo modo, las iniciativas de mejora de los barrios de tugurios a menudo han desplazado a los habitantes en lugar de abordar las causas profundas de la pobreza.

The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in Mexico, scritto da Susan Eva Ekstein nel 1989, esplora la situazione dei poveri urbani in Messico e considera come le forze di mercato e le politiche pubbliche abbiano mantenuto la propria povertà nonostante la crescita economica del Paese. Grazie a una vasta ricerca nelle baraccopoli urbane centrali, all'auto-edilizia abitativa a basso costo, Ekstein sta esplorando i modi in cui gli sforzi del governo per aiutare i poveri non sono riusciti a soddisfare le loro esigenze. Il libro inizia mettendo in luce il forte contrasto tra l'impressionante crescita economica del Messico e la persistenza della povertà urbana, soprattutto a Città del Messico, dove il divario tra ricchi e poveri è appena aumentato. Eckstein sostiene che questo paradosso possa essere spiegato dalla dipendenza dello stato dalle forze di mercato e dalle politiche neoliberali che hanno dato la priorità alla crescita economica piuttosto che al benessere sociale. Sostiene che questa politica non solo non ha ridotto la povertà, ma l'ha anche perpetuata perché ha portato a una distribuzione ineguagliata delle risorse e delle opportunità. Ekstein sottolinea poi il ruolo dello stato nella formazione della vita dei poveri della città. Sta esplorando come i programmi governativi di lotta alla povertà, come i progetti abitativi a basso costo e le iniziative di ristrutturazione delle baraccopoli, abbiano spesso avuto conseguenze impreviste o sono stati inefficaci. Ad esempio, afferma che i progetti abitativi a basso costo sono spesso costruiti in aree isolate, lontano dalle opportunità di lavoro e dai servizi pubblici, aggravando le difficoltà che incontrano i poveri urbani. Allo stesso modo, le iniziative di ristrutturazione delle baraccopoli hanno spesso portato a spostamenti di abitanti piuttosto che ad affrontare le cause profonde della povertà.

The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in Mexico, geschrieben von Susan Eva Eckstein im Jahr 1989, untersucht die Notlage der städtischen Armut in Mexiko und untersucht, wie Marktkräfte und Regierungspolitik ihre Armut trotz des wirtschaftlichen Wachstums des Landes aufrechterhalten haben. Mit umfangreicher Forschung in einem zentralen städtischen Slum, Selbstbau und kostengünstigem Wohnungsbau erforscht Eckstein, wie die staatlichen Bemühungen, den Armen zu helfen, letztendlich ihre Bedürfnisse nicht befriedigen konnten. Das Buch beginnt damit, den krassen Kontrast zwischen Mexikos beeindruckendem Wirtschaftswachstum und dem Fortbestehen der städtischen Armut hervorzuheben, insbesondere in der Stadt Mexiko-Stadt, wo sich die Kluft zwischen Arm und Reich nur vergrößert hat. Eckstein argumentiert, dass dieses Paradoxon durch die Abhängigkeit des Staates von Marktkräften und neoliberalen Politiken erklärt werden kann, die Wirtschaftswachstum gegenüber sozialem Wohlstand priorisieren. e argumentiert, dass diese Politik die Armut nicht nur nicht reduziert, sondern auch aufrechterhalten hat, da sie zu einer ungleichen Verteilung von Ressourcen und Chancen geführt hat. Eckstein macht dann auf die Rolle des Staates bei der Gestaltung des bens der städtischen Armen aufmerksam. e untersucht, wie staatliche Programme zur Armutsbekämpfung wie kostengünstige Wohnprojekte und Slumverbesserungsinitiativen oft unvorhergesehene Folgen hatten oder wirkungslos waren. So stellt sie beispielsweise fest, dass kostengünstige Wohnprojekte häufig in abgelegenen Gebieten gebaut werden, weit entfernt von Beschäftigungsmöglichkeiten und öffentlichen Dienstleistungen, was die Schwierigkeiten der städtischen Armen verschärft. In ähnlicher Weise haben Slumverbesserungsinitiativen häufig zur Vertreibung von Bewohnern geführt, anstatt die Ursachen der Armut anzugehen.

Ubóstwo rewolucji: Państwo i ubogie miasto w Meksyku, napisane przez Susan Evę Eckstein w 1989 r., bada trudność miejskiej biedoty w Meksyku i analizuje, jak siły rynkowe i polityka rządowa podtrzymały swoje ubóstwo pomimo wzrostu gospodarczego kraju. Dzięki szeroko zakrojonym badaniom w centralnym slumsie miejskim, samobudownictwie i tanim rozwojowi mieszkań Eckstein bada sposoby, w jakie wysiłki państwa na rzecz pomocy ubogim ostatecznie nie spełniły ich potrzeb. Książka zaczyna się od podkreślenia wyraźnego kontrastu pomiędzy spektakularnym wzrostem gospodarczym Meksyku a utrzymywaniem się miejskiego ubóstwa, zwłaszcza w mieście Meksyk, gdzie luka między bogatymi a biednymi tylko się powiększyła. Eckstein twierdzi, że paradoks ten można wytłumaczyć zależnością państwa od sił rynkowych i neoliberalnej polityki, która nadała priorytet wzrostowi gospodarczemu nad dobrobytem społecznym. Przekonuje, że polityka nie ogranicza ubóstwa, ponieważ doprowadziła do nierównego podziału zasobów i szans. Eckstein zwraca następnie uwagę na rolę państwa w kształtowaniu życia ubogich w mieście. Bada, w jaki sposób programy rządowe dotyczące ubóstwa, takie jak tanie projekty mieszkaniowe i inicjatywy na rzecz poprawy slumsów, często miały niezamierzone konsekwencje lub były nieskuteczne. Zauważa na przykład, że tanie projekty mieszkaniowe są często budowane na obszarach odizolowanych, z dala od możliwości zatrudnienia i usług publicznych, co zwiększa trudności, z jakimi borykają się ubogie miasta. Podobnie inicjatywy na rzecz modernizacji slumsów często wysiedlają mieszkańców, a nie zajmują się podstawowymi przyczynami ubóstwa.

''

Devrimin Yoksulluğu: 1989 yılında Susan Eva Eckstein tarafından yazılan Meksika'da Devlet ve Kent Yoksulları, Meksika'nın kentsel yoksullarının durumunu araştırıyor ve piyasa güçlerinin ve hükümet politikalarının ülkenin ekonomik büyümesine rağmen yoksulluklarını nasıl sürdürdüğüne bakıyor. Merkezi kentsel gecekondu, kendi kendine inşaat ve düşük maliyetli konut geliştirme konusundaki kapsamlı araştırmalar sayesinde Eckstein, devletin yoksullara yardım etme çabalarının nihayetinde ihtiyaçlarını karşılayamadığı yolları araştırıyor. Kitap, Meksika'nın olağanüstü ekonomik büyümesi ile kentsel yoksulluğun devam etmesi arasındaki keskin karşıtlığı vurgulayarak başlıyor, özellikle zengin ve fakir arasındaki uçurumun sadece genişlediği Mexico City şehrinde. Eckstein, bu paradoksun devletin piyasa güçlerine bağımlılığı ve sosyal refah yerine ekonomik büyümeyi önceleyen neoliberal politikalarla açıklanabileceğini savunuyor. Yoksulluğu azaltmanın ötesinde, politikanın kaynakların ve fırsatların eşitsiz dağılımına yol açtığı için onu sürdürdüğünü savunuyor. Eckstein daha sonra kentsel yoksulların yaşamlarını şekillendirmede devletin rolüne dikkat çeker. Düşük maliyetli konut projeleri ve gecekondu iyileştirme girişimleri gibi yoksulluğu ele alan hükümet programlarının genellikle istenmeyen sonuçlar doğurduğunu veya etkisiz kaldığını araştırıyor. Örneğin, düşük maliyetli konut projelerinin genellikle yalıtılmış alanlarda, iş fırsatlarından ve kamu hizmetlerinden uzakta inşa edildiğini ve kentsel yoksulların karşılaştığı zorluklara katkıda bulunduğunu belirtiyor. Benzer şekilde, gecekondu yükseltme girişimleri genellikle yoksulluğun temel nedenlerini ele almak yerine sakinleri yerinden etmiştir.

The Poverty of Revolution: The State and the Urban Poor in Mexico, with by Susan Eva Eckstein in 1989, The Poverty of Mexico Persons and Resource theve sive st thevere de de pered thevieve le de ieve the vievieviel iel. من خلال البحث المكثف في الأحياء الفقيرة الحضرية المركزية، والبناء الذاتي، وتطوير المساكن منخفضة التكلفة، يستكشف إيكشتاين الطرق التي فشلت بها جهود الدولة لمساعدة الفقراء في النهاية في تلبية احتياجاتهم. يبدأ الكتاب بتسليط الضوء على التناقض الصارخ بين النمو الاقتصادي المذهل في المكسيك واستمرار الفقر الحضري، خاصة في مدينة مكسيكو سيتي، حيث اتسعت الفجوة بين الأغنياء والفقراء. يجادل إيكشتاين بأن هذه المفارقة يمكن تفسيرها من خلال اعتماد الدولة على قوى السوق والسياسات النيوليبرالية التي أعطت الأولوية للنمو الاقتصادي على الرفاهية الاجتماعية. وتجادل بأنه بعيدًا عن الحد من الفقر، فقد أدت السياسة إلى إدامته لأنها أدت إلى توزيع غير متكافئ للموارد والفرص. ثم يلفت إيكشتاين الانتباه إلى دور الدولة في تشكيل حياة فقراء الحضر. وتستكشف كيف أن البرامج الحكومية التي تعالج الفقر، مثل مشاريع الإسكان منخفضة التكلفة ومبادرات تحسين الأحياء الفقيرة، غالبًا ما كان لها عواقب غير مقصودة أو كانت غير فعالة. فعلى سبيل المثال، تلاحظ أن مشاريع الإسكان المنخفضة التكلفة غالباً ما تُبنى في مناطق معزولة بعيداً عن فرص العمل والخدمات العامة، مما يزيد من الصعوبات التي يواجهها فقراء الحضر. وبالمثل، كثيرا ما أدت مبادرات تحسين أحوال الأحياء الفقيرة إلى تشريد السكان بدلا من معالجة الأسباب الجذرية للفقر.