You are a professional and competent writer, and you have been tasked with writing an article about the book "Ярость отцов Полигон Мы – мутанты" (Fury of the Fathers of Polygon - Mutants). The book is set in a post-apocalyptic world where technology has evolved to the point where ships have replaced trams and airplanes, and the sky is filled with gray clouds of dust. The streets are empty and silent, and the only sound is the wind picking out the houses and the dust settling on everything and everyone. The need for survival has led to the development of personal paradigms for perceiving the technological process of developing modern knowledge, and the possibility of unification among warring states. As I begin to write this article, I am struck by the sheer scale of the disaster that has befallen the world. The once bustling streets are now empty and still, the only signs of life being the gray clouds of dust that fill the sky. The ships that now dominate the skies are a testament to the advancements in technology, but also a reminder of the devastation that has occurred. The streets are littered with broken brick and debris, a stark reminder of the destruction that has taken place. The book's protagonist, Patrick, is one of the few survivors of this catastrophic event. He navigates the desolate landscape, searching for any sign of life or hope. The air is thick with dust, making it impossible to breathe without respirators and filters. The silence is oppressive, and the only sounds are the wind picking out the houses and the settling of the dust.

Вы профессиональный и компетентный писатель, и вам поручено написать статью о книге «Ярость отцов Полигон Мы - мутанты» (Ярость отцов полигона - мутантов). Действие книги разворачивается в постапокалиптическом мире, где технологии эволюционировали до такой степени, что корабли заменили трамваи и самолеты, а небо заполнено серыми облаками пыли. Улицы пусты и молчат, и единственный звук - ветер, выковыривающий дома, и пыль, оседающая на всем и вся. Необходимость выживания привела к выработке личностных парадигм восприятия технологического процесса развития современных знаний, возможности объединения среди враждующих государств. Когда я начинаю писать эту статью, меня поражает масштаб бедствия, обрушившегося на мир. Некогда шумные улицы теперь пусты и неподвижны, единственными признаками жизни являются серые облака пыли, которые наполняют небо. Корабли, которые сейчас доминируют в небе, являются свидетельством достижений в области технологий, но также и напоминанием о произошедших разрушениях. Улицы завалены битым кирпичом и мусором, что является ярким напоминанием о произошедших разрушениях. Главный герой книги, Патрик, является одним из немногих выживших после этого катастрофического события. Он перемещается по пустынному ландшафту, ища любые признаки жизни или надежды. Воздух густой от пыли, из-за чего невозможно дышать без респираторов и фильтров. Тишина угнетает, и единственные звуки - это ветер, вырывающий дома, и оседание пыли.

Vous êtes un écrivain professionnel et compétent, et vous êtes chargé d'écrire un article sur le livre « La rage des pères polygones Nous sommes des mutants ». L'action du livre se déroule dans un monde post-apocalyptique, où la technologie a évolué au point que les navires ont remplacé les tramways et les avions et que le ciel est rempli de nuages de poussière grise. s rues sont vides et silencieuses, et le seul son est le vent qui forge les maisons, et la poussière qui s'installe sur tout et tout. La nécessité de survivre a conduit à l'élaboration de paradigmes personnels de perception du processus technologique du développement des connaissances modernes et de la possibilité de s'unir entre États belligérants. Quand je commence à écrire cet article, je suis sidéré par l'ampleur de la catastrophe qui a frappé le monde. s rues autrefois bruyantes sont maintenant vides et immobiles, les seuls signes de vie sont les nuages de poussière grise qui remplissent le ciel. s navires qui dominent maintenant le ciel témoignent des progrès technologiques, mais aussi des destructions qui ont eu lieu. s rues sont pleines de briques battues et de débris, ce qui rappelle les destructions qui ont eu lieu. personnage principal du livre, Patrick, est l'un des rares survivants de cet événement catastrophique. Il parcourt un paysage désertique à la recherche de signes de vie ou d'espoir. L'air est épais de poussière, ce qui rend impossible de respirer sans respirateurs et filtres. silence est oppressant, et les seuls sons sont le vent qui arrache les maisons et le siège de la poussière.

Usted es un escritor profesional y competente, y se le ha encargado escribir un artículo sobre el libro «La furia de los Padres Polígono Somos Mutantes» (Furia de los Padres del Polígono - Mutantes). libro está ambientado en un mundo postapocalíptico, donde la tecnología ha evolucionado hasta el punto de que los barcos han sustituido tranvías y aviones, y el cielo está lleno de nubes grises de polvo. calles están vacías y silenciosas, y el único sonido es el viento que forja las casas, y el polvo que se asienta sobre todo y sobre todo. La necesidad de supervivencia ha llevado a la elaboración de paradigmas personales para percibir el proceso tecnológico del desarrollo del conocimiento moderno, una posibilidad de unión entre los estados beligerantes. Cuando empiezo a escribir este artículo, me llama la atención la magnitud del desastre que ha caído sobre el mundo. calles, otrora ruidosas, están ahora vacías e inmóviles, los únicos signos de vida son las nubes grises de polvo que llenan el cielo. naves que ahora dominan el cielo son un testimonio de los avances tecnológicos, pero también un recordatorio de la destrucción que se ha producido. calles están inundadas de ladrillos rotos y basura, lo que es un vívido recordatorio de la destrucción que se ha producido. protagonista del libro, Patrick, es uno de los pocos supervivientes de este catastrófico suceso. Se mueve por un paisaje desolado, buscando cualquier signo de vida o esperanza. aire es espeso por el polvo, lo que hace imposible respirar sin respiradores y filtros. silencio es opresivo y los únicos sonidos son el viento que arranca las casas y el polvo que se asienta.

Você é um escritor profissional e competente, e você é encarregado de escrever um artigo sobre o livro «A fúria dos pais Polígono Nós Somos Mutantes». O livro se desenvolve em um mundo pós-apocaliptico, onde a tecnologia evoluiu a ponto de navios substituírem trens e aviões e o céu cheio de nuvens cinzentas de poeira. As ruas estão desertas e silenciosas, e o único som são os ventos que forjam as casas e a poeira que assenta sobre tudo. A necessidade de sobrevivência levou à criação de paradigmas pessoais para a percepção do processo tecnológico de desenvolvimento do conhecimento moderno, a possibilidade de união entre os estados rivais. Quando começo a escrever este artigo, fico impressionado com a dimensão do desastre que atingiu o mundo. As ruas outrora barulhentas agora estão vazias e imobilizadas, e os únicos sinais de vida são as nuvens cinzentas de poeira que enchem o céu. As naves que agora dominam o céu são uma prova dos avanços tecnológicos, mas também uma lembrança dos estragos ocorridos. As ruas estão cheias de tijolos e lixo, o que é uma lembrança brilhante dos estragos ocorridos. O protagonista do livro, Patrick, é um dos poucos sobreviventes deste evento catastrófico. Ele se move pela paisagem desértica, procurando qualquer sinal de vida ou esperança. O ar é denso de poeira, o que torna impossível respirar sem respiradores e filtros. O silêncio é opressivo, e os únicos sons são os ventos que arrancam as casas e a poeira.

i è uno scrittore professionista e competente e ha il compito di scrivere un articolo sul libro «La furia dei padri Poligono Noi Mutanti» (La furia dei padri mutanti). Il libro è ambientato nel mondo post-apocalittico, dove la tecnologia si è evoluta al punto che le navi hanno sostituito tram e aerei e il cielo è pieno di nuvole grigie di polvere. strade sono vuote e silenziose, e l'unico rumore è il vento che forgia le case e la polvere che si affaccia su tutto. La necessità di sopravvivere ha portato alla creazione di paradigmi personali per la percezione del processo tecnologico dello sviluppo della conoscenza moderna, la possibilità di unirsi tra gli Stati in conflitto. Quando comincio a scrivere questo articolo, sono colpito dalla portata del disastro che ha colpito il mondo. Un tempo le strade rumorose sono ora vuote e immobili, gli unici segni di vita sono le nuvole grigie di polvere che riempiono il cielo. navi che ora dominano il cielo sono una testimonianza dei progressi tecnologici, ma anche un richiamo alle distruzioni avvenute. strade sono imbiancate da mattoni e spazzatura, che sono un chiaro ricordo delle distruzioni avvenute. Il protagonista del libro, Patrick, è uno dei pochi sopravvissuti a questo evento catastrofico. muove nel deserto, cercando qualsiasi segno di vita o speranza. L'aria è densa di polvere, il che rende impossibile respirare senza respiratori e filtri. Il silenzio è deprimente, e gli unici suoni sono il vento che strappa le case e la polvere.

e sind ein professioneller und kompetenter Schriftsteller und haben die Aufgabe, einen Artikel über das Buch „Fury of Fathers Polygon We are Mutants“ (Fury of Fathers of Polygon - Mutanten) zu schreiben. Das Buch spielt in einer postapokalyptischen Welt, in der sich die Technologie so weit entwickelt hat, dass Schiffe Straßenbahnen und Flugzeuge ersetzt haben und der Himmel mit grauen Staubwolken gefüllt ist. Die Straßen sind leer und still, und das einzige Geräusch ist der Wind, der die Häuser aussucht, und der Staub, der sich auf allem und jedem festsetzt. Die Notwendigkeit des Überlebens führte zur Entwicklung persönlicher Paradigmen für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses der Entwicklung des modernen Wissens, der Möglichkeit der Vereinigung unter den verfeindeten Staaten. Als ich anfange, diesen Artikel zu schreiben, bin ich erstaunt über das Ausmaß der Katastrophe, die die Welt getroffen hat. Die einst lauten Straßen sind jetzt leer und unbeweglich, die einzigen benszeichen sind die grauen Staubwolken, die den Himmel füllen. Die Schiffe, die jetzt den Himmel beherrschen, sind ein Zeugnis für technologische Fortschritte, aber auch eine Erinnerung an die Zerstörung, die stattgefunden hat. Die Straßen sind mit gebrochenen Ziegeln und Müll übersät, was eine lebhafte Erinnerung an die Zerstörung ist, die stattgefunden hat. Der Protagonist des Buches, Patrick, ist einer der wenigen Überlebenden dieses katastrophalen Ereignisses. Er bewegt sich durch die Wüstenlandschaft und sucht nach benszeichen oder Hoffnung. Die Luft ist dicht von Staub, weshalb es unmöglich ist, ohne Atemschutzgeräte und Filter zu atmen. Die Stille ist bedrückend und die einzigen Geräusche sind der Wind, der die Häuser herausreißt und der Staub, der sich absetzt.

Jesteś profesjonalnym i kompetentnym pisarzem i masz obowiązek napisać artykuł o książce „Furia ojców wielogonowych Jesteśmy mutantami” (The Fury of the Polygon Fathers - mutants). Książka powstała w świecie postapokaliptycznym, gdzie technologia ewoluowała do tego stopnia, że statki zastąpiły tramwaje i samoloty, a niebo wypełnione jest szarymi chmurami pyłu. Ulice są puste i ciche, a jedynym dźwiękiem jest wiatr wybierający domy i kurz osadzający się na wszystkim i wszystkich. Potrzeba przetrwania doprowadziła do rozwoju osobistych paradygmatów postrzegania technologicznego procesu rozwoju nowoczesnej wiedzy, możliwości zjednoczenia walczących państw. Kiedy zaczynam pisać ten artykuł, uderza mnie skala nieszczęścia, które spotkało świat. Raz tętniące życiem ulice są teraz puste i nadal, jedynymi oznakami życia są szare chmury pyłu, które wypełniają niebo. Statki dominujące obecnie w niebie są testamentem postępu technologicznego, ale także przypomnieniem o spustoszeniu, które nastąpiło. Ulice są zaśmiecone zepsutymi cegłami i gruzami, stark przypomnienie dewastacji, która miała miejsce. Główny bohater książki, Patrick, jest jednym z niewielu ocalałych z tego katastrofalnego wydarzenia. Porusza się po pustyni, szukając śladów życia i nadziei. Powietrze jest grube z kurzem, co uniemożliwia oddychanie bez respiratorów i filtrów. Cisza jest uciszona, a jedynymi dźwiękami są wiatr rozdzierający domy i osadzenie kurzu.

''

Profesyonel ve yetkin bir yazarsınız ve "Poligon Babalarının Öfkesi Biz mutantız" (Poligon Babalarının Öfkesi - mutantlar) kitabı hakkında bir makale yazmakla görevlendirildiniz. Kitap, teknolojinin gemilerin tramvayların ve uçakların yerini aldığı ve gökyüzünün gri toz bulutlarıyla dolu olduğu noktaya evrildiği kıyamet sonrası bir dünyada geçiyor. Sokaklar boş ve sessizdir ve tek ses, evleri toplayan rüzgar ve toz her şeye ve herkese yerleşir. Hayatta kalma ihtiyacı, modern bilginin gelişiminin teknolojik sürecinin algılanması, savaşan devletler arasında birleşme olasılığı için kişisel paradigmaların gelişmesine yol açtı. Bu makaleyi yazmaya başladığımda, dünyanın başına gelen felaketin ölçeğine şaşırdım. Bir zamanlar hareketli sokaklar şimdi boş ve durgun, yaşamın tek işareti gökyüzünü dolduran gri toz bulutları. Şu anda gökyüzüne hakim olan gemiler, teknolojideki ilerlemelerin bir kanıtı, aynı zamanda meydana gelen yıkımın bir hatırlatıcısı. Sokaklar kırık tuğlalar ve enkazlarla doludur, meydana gelen yıkımın keskin bir hatırlatıcısı. Kitabın ana karakteri Patrick, bu felaket olayından kurtulan birkaç kişiden biridir. Çöl manzarasında gezinir, herhangi bir yaşam veya umut belirtisi arar. Hava toz ile kalındır, bu da solunum maskeleri ve filtreler olmadan nefes almayı imkansız kılar. Sessizlik baskıcıdır ve tek sesler evleri parçalayan rüzgar ve tozun çökmesidir.

أنت كاتب محترف وكفء، وقد عُهد إليك بكتابة مقال عن كتاب «غضب الآباء المضلعين نحن متحورون» (غضب الآباء المضلعين - المتحولون). تدور أحداث الكتاب في عالم ما بعد نهاية العالم حيث تطورت التكنولوجيا لدرجة أن السفن حلت محل الترام والطائرات والسماء مليئة بسحب رمادية من الغبار. الشوارع فارغة وصامتة، والصوت الوحيد هو أن الرياح تلتقط المنازل، والغبار يستقر على كل شيء والجميع. أدت الحاجة إلى البقاء إلى تطوير نماذج شخصية لتصور العملية التكنولوجية لتطوير المعرفة الحديثة، وإمكانية التوحيد بين الدول المتحاربة. عندما بدأت في كتابة هذه المقالة، أدهشني حجم الكارثة التي حلت بالعالم. بمجرد أن أصبحت الشوارع الصاخبة فارغة ولا تزال، فإن العلامات الوحيدة للحياة هي سحب الغبار الرمادية التي تملأ السماء. السفن التي تهيمن الآن على السماء هي شهادة على التقدم التكنولوجي، ولكنها أيضًا تذكير بالدمار الذي حدث. الشوارع مليئة بالطوب المكسور والحطام، وهو تذكير صارخ بالدمار الذي حدث. الشخصية الرئيسية للكتاب، باتريك، هو أحد الناجين القلائل من هذا الحدث الكارثي. يتنقل في المناظر الطبيعية الصحراوية، بحثًا عن أي علامات على الحياة أو الأمل. الهواء كثيف بالغبار، مما يجعل من المستحيل التنفس بدون أجهزة التنفس والتصفية. الصمت قمعي، والأصوات الوحيدة هي الرياح تمزق المنازل وتسوية الغبار.