Book Description: India-Pakistan Nuclear Diplomacy, Constructivism, and the Prospects for Nuclear Arms Control and Disarmament in South Asia: Weapons of Mass Destruction and Emerging Technologies Author: Mario E Carranza July 15, 2016 Pages: The conventional wisdom based on realist premises is that nuclear weapons are an irreversible reality in South Asia and that efforts to denuclearize the subcontinent are a futile endeavor. As a result, real nuclear arms control in South Asia remains elusive, and scholars continue focusing their efforts on how to achieve crisis stability and deterrence stability in future Indo-Pakistani confrontations. However, they tend to analyze India and Pakistan's nuclear diplomacy as if the nuclear competition occurred in isolation from the changing dynamics of the international social environment. Using a constructivist model, this study brings nuclear arms control and disarmament back into the debates on the future of Indo-Pakistani relations. Constructivism recognizes the independent impact of international norms such as the Nuclear Non-Proliferation Norm (NNPN) on India and Pakistan's nuclear behavior. Even though the NNPN does not legally bind them, it is reinforced at the global level and may lead the South Asian rivals to move towards nuclear arms control and disarmament, thus reducing the costs, dangers, and risks of an eternal strategic rivalry.

Индийско-пакистанская ядерная дипломатия, конструктивизм и перспективы контроля над ядерными вооружениями и разоружения в Южной Азии: Оружие массового уничтожения и новые технологии Автор: Марио Е Карранза 15 июля 2016 г. Страницы: Общепринятое мнение, основанное на реалистических предпосылках, заключается в том, что ядерное оружие является необратимой реальностью в Южной Азии и что усилия по денуклеаризации субконтинента являются бесполезным усилием. В результате реальный контроль над ядерными вооружениями в Южной Азии остается труднодостижимым, и ученые продолжают сосредотачивать свои усилия на том, как достичь кризисной стабильности и стабильности сдерживания в будущих индо-пакистанских противостояниях. Однако они склонны анализировать ядерную дипломатию Индии и Пакистана так, как будто ядерная конкуренция происходит в отрыве от меняющейся динамики международной социальной среды. Используя конструктивистскую модель, это исследование возвращает контроль над ядерными вооружениями и разоружение к дебатам о будущем индо-пакистанских отношений. Конструктивизм признает независимое воздействие международных норм, таких как Норма о нераспространении ядерного оружия (NNPN), на Индию и ядерное поведение Пакистана. Даже несмотря на то, что NNPN юридически не обязывает их, оно укрепляется на глобальном уровне и может привести к тому, что соперники из Южной Азии будут двигаться в направлении контроля над ядерными вооружениями и разоружения, тем самым уменьшая затраты, опасности и риски вечного стратегического соперничества.

Diplomatie nucléaire indo-pakistanaise, constructivisme et perspectives pour la maîtrise des armes nucléaires et le désarmement en Asie du Sud : Armes de destruction massive et nouvelles technologies Auteur : Mario E Carranza 15 juillet 2016 Pages : Une opinion généralement acceptée, fondée sur des présomptions réalistes, est que les armes nucléaires sont une réalité irréversible en Asie du Sud et que les efforts pour dénucléariser le sous-continent est un effort inutile. En conséquence, la maîtrise réelle des armes nucléaires en Asie du Sud reste difficile à réaliser, et les scientifiques continuent de concentrer leurs efforts sur la façon de parvenir à la stabilité de la crise et à la stabilité de la dissuasion dans les futures confrontations indo-pakistanaises. Mais ils ont tendance à analyser la diplomatie nucléaire de l'Inde et du Pakistan comme si la concurrence nucléaire se déroulait indépendamment de l'évolution de l'environnement social international. En utilisant un modèle constructiviste, cette étude ramène le contrôle des armes nucléaires et le désarmement au débat sur l'avenir des relations indo-pakistanaises. constructivisme reconnaît l'effet indépendant des normes internationales telles que la Norme sur la non-prolifération des armes nucléaires (NNPN) sur l'Inde et le comportement nucléaire du Pakistan. Bien que la NNPN ne les lie pas juridiquement, elle se renforce au niveau mondial et peut conduire les rivaux d'Asie du Sud à aller vers le contrôle des armes nucléaires et le désarmement, réduisant ainsi les coûts, les dangers et les risques d'une rivalité stratégique éternelle.

Diplomazia nucleare India-Pakistan, costruttività e prospettive per il controllo delle armi nucleari e il disarmo nell'Asia meridionale: Armi di distruzione di massa e nuove tecnologie Autore: Mario E Carranza 15 luglio 2016 Pagine: L'opinione comune basata su presupposti realistici è che le armi nucleari sono una realtà irreversibile in Asia meridionale e che gli sforzi per la denuclearizzazione sono il subcontinente è uno sforzo inutile. Di conseguenza, il controllo reale delle armi nucleari nell'Asia meridionale rimane difficile da raggiungere e gli scienziati continuano a concentrarsi su come raggiungere la stabilità della crisi e la stabilità del contenimento nei futuri scontri indo-pakistani. Tuttavia, tendono ad analizzare la diplomazia nucleare dell'India e del Pakistan come se la competizione nucleare si verificasse separatamente dalle dinamiche mutevoli dell'ambiente sociale internazionale. Utilizzando un modello costruttivo, questo studio riporta il controllo delle armi nucleari e il disarmo al dibattito sul futuro delle relazioni indo-pakistane. Il costruttivo riconosce gli effetti indipendenti delle norme internazionali come la normativa sulla non proliferazione nucleare (NNPN) sull'India e sul comportamento nucleare del Pakistan. Anche se l'NNPN non li obbliga legalmente, si sta rafforzando a livello globale e potrebbe portare i rivali dell'Asia meridionale a muoversi verso il controllo delle armi nucleari e il disarmo, riducendo così i costi, i pericoli e i rischi di una eterna rivalità strategica.

Indisch-pakistanische Atomdiplomatie, Konstruktivismus und Perspektiven der atomaren Rüstungskontrolle und Abrüstung in Südasien: Massenvernichtungswaffen und neue Technologien Autor: Mario E Carranza Jul 15, 2016 Seiten: Die gängige Meinung, basierend auf realistischen Prämissen, ist, dass Atomwaffen eine unumkehrbare Realität in Südasien sind und dass die Bemühungen um eine Denuklearisierung Der Subkontinent ist eine nutzlose Anstrengung. Infolgedessen bleibt eine echte nukleare Rüstungskontrolle in Südasien schwer erreichbar, und Wissenschaftler konzentrieren ihre Bemühungen weiterhin darauf, wie Krisen- und Eindämmungsstabilität in zukünftigen indisch-pakistanischen Konfrontationen erreicht werden können. e neigen jedoch dazu, die nukleare Diplomatie Indiens und Pakistans so zu analysieren, als ob der nukleare Wettbewerb losgelöst von der sich verändernden Dynamik des internationalen sozialen Umfelds stattfindet. Mit einem konstruktivistischen Modell führt diese Studie die nukleare Rüstungskontrolle und Abrüstung zurück in die Debatte über die Zukunft der indisch-pakistanischen Beziehungen. Konstruktivismus erkennt die unabhängigen Auswirkungen internationaler Normen wie der Atomwaffensperrverordnung (NNPN) auf Indien und Pakistans nukleares Verhalten an. Auch wenn das NNPN sie rechtlich nicht verpflichtet, wird es auf globaler Ebene gestärkt und könnte Rivalen aus Südasien dazu bringen, sich in Richtung atomare Rüstungskontrolle und Abrüstung zu bewegen, wodurch Kosten, Gefahren und Risiken ewiger strategischer Rivalität reduziert werden.

הודו-פקיסטן דיפלומטיה גרעינית, קונסטרוקטיביזם וציפיות לפיקוח על נשק גרעיני ופירוק נשק בדרום אסיה: נשק להשמדה המונית וטכנולוגיות חדשות מאת מריו אי קרנזה, 15 ביולי 2016 עמודים: חוכמה קונבנציונלית המבוססת על הנחות מציאותיות אסיה ומאמצי הכחשה תת-יבשתיים הם מאמץ חסר תועלת. כתוצאה מכך, שליטה אמיתית בנשק גרעיני בדרום אסיה נותרה חמקמקה, והמדענים ממשיכים למקד את מאמציהם כיצד להשיג משבר ויציבות הרתעתית בעימותים ההודו-פקיסטניים העתידיים. עם זאת, הם נוטים לנתח את הדיפלומטיה הגרעינית של הודו ופקיסטן כאילו מתחרות גרעינית מתרחשת בבידוד מהדינמיקה המשתנה של הסביבה החברתית הבינלאומית. באמצעות מודל קונסטרוקטיביסטי, מחקר זה מחזיר את השליטה בנשק גרעיני ופירוק הנשק לוויכוח על עתיד היחסים ההודו-פקיסטניים. קונסטרוקטיביזם מכיר בהשפעה העצמאית של נורמות בינלאומיות כמו נורמת אי-הפצת הנשק הגרעיני (NNPN) על הודו והתנהגותה הגרעינית של פקיסטן. למרות שה-NPN אינו מחייב אותם מבחינה חוקית, הוא מתחזק בכל העולם ועלול להוביל ליריבים דרום-אסיאתיים לנוע לעבר פיקוח ופירוק נשק גרעיני, ובכך לצמצם את העלויות, הסכנות והסיכונים של יריבות אסטרטגית נצחית.''

Hindistan-Pakistan Nükleer Diplomasisi, Yapılandırmacılık ve Güney Asya'da Nükleer lahların Kontrolü ve lahsızlanma Beklentileri: Kitle İmha lahları ve Yeni Teknolojiler Yazan Mario E. Carranza 15 Temmuz 2016 Sayfalar: Nükleer silahların Güney Asya'da geri dönüşü olmayan bir gerçeklik olduğu ve nükleer silahsızlanma çabalarının alt kıtada olduğu, gerçekçi öncüllere dayanan geleneksel bilgelik beyhude bir çabadır. Sonuç olarak, Güney Asya'daki gerçek nükleer silahların kontrolü zor olmaya devam ediyor ve bilim adamları çabalarını gelecekteki Hint-Pakistan çatışmalarında kriz ve caydırıcılık istikrarının nasıl sağlanacağına odaklamaya devam ediyor. Bununla birlikte, Hindistan ve Pakistan'ın nükleer diplomasisini, uluslararası sosyal çevrenin değişen dinamiklerinden ayrı olarak nükleer rekabet yaşanıyormuş gibi analiz etme eğilimindedirler. Yapılandırmacı bir model kullanan bu araştırma, nükleer silahların kontrolünü ve silahsızlanmayı Hint-Pakistan ilişkilerinin geleceği hakkındaki tartışmaya geri getiriyor. Yapılandırmacılık, Nükleer lahların Yayılmasını Önleme Normu (NNPN) gibi uluslararası normların Hindistan ve Pakistan'ın nükleer davranışı üzerindeki bağımsız etkisini kabul eder. NNPN onları yasal olarak zorunlu kılmasa da, küresel olarak güçleniyor ve Güney Asyalı rakiplerin nükleer silahların kontrolü ve silahsızlanmasına doğru ilerlemesine yol açabilir, böylece ebedi stratejik rekabetin maliyetlerini, tehlikelerini ve risklerini azaltabilir.

الدبلوماسية النووية الهندية الباكستانية والبنائية وآفاق تحديد الأسلحة النووية ونزع السلاح في جنوب آسيا: أسلحة الدمار الشامل والتكنولوجيات الجديدة بقلم ماريو إي كارانزا 15 يوليو 2016 الصفحات: الحكمة التقليدية القائمة على فرضيات واقعية هي أن الأسلحة النووية حقيقة لا رجعة فيها جنوب آسيا وجهود نزع السلاح النووي في شبه القارة الهندية جهدان عديم الجدوى. ونتيجة لذلك، لا يزال الحد الحقيقي من الأسلحة النووية في جنوب آسيا بعيد المنال، ويواصل العلماء تركيز جهودهم على كيفية تحقيق الأزمة وردع الاستقرار في المواجهات الهندية الباكستانية المقبلة. ومع ذلك، فإنهم يميلون إلى تحليل الدبلوماسية النووية للهند وباكستان كما لو أن المنافسة النووية تحدث بمعزل عن الديناميكيات المتغيرة للبيئة الاجتماعية الدولية. باستخدام نموذج بناء، يعيد هذا البحث الحد من الأسلحة النووية ونزع السلاح إلى النقاش حول مستقبل العلاقات الهندية الباكستانية. تعترف البنائية بالأثر المستقل للمعايير الدولية مثل قاعدة عدم الانتشار النووي (NNPN) على السلوك النووي للهند وباكستان. وعلى الرغم من أن الشبكة لا تلزمها قانونا، فإنها تتعزز عالميا ويمكن أن تؤدي إلى تحرك منافسيها من جنوب آسيا نحو الحد من الأسلحة النووية ونزع السلاح النووي، مما يقلل من تكاليف التنافس الاستراتيجي الأبدي ومخاطره ومخاطره.

남아시아의 핵무기 통제 및 군축에 대한 인도-파키스탄 핵 외교, 구성주의 및 전망: 2016 년 7 월 15 일 Mario E Carranza의 대량 파괴 및 신기술 무기: 현실적인 건물을 기반으로 한 기존의 지혜는 남아시아에서 돌이킬 수없는 노력은 대륙입니다. 결과적으로 남아시아의 실제 핵무기 통제는 여전히 애매 모호하며 과학자들은 향후 인도-파키스탄 대립에서 위기와 억제 안정을 달성하는 방법에 계속 집중하고 있습니다. 그러나 그들은 국제 사회 환경의 변화하는 역학과 분리되어 핵 경쟁이 일어나고있는 것처럼 인도와 파키스탄의 핵 외교를 분석하는 경향이있다. 이 연구는 구성주의 모델을 사용하여 인도-파키스탄 관계의 미래에 대한 토론으로 핵무기 통제와 군축을 다시 가져옵니다. 구성주의는 NNPN (Nuclear Non-Proliferation Norm) 과 같은 국제 규범이 인도와 파키스탄의 핵 행동에 미치는 독립적 인 영향을 인정합니다. NNPN은 법적으로 의무를 강요하지는 않지만 전 세계적으로 강화되고 있으며 남아시아 경쟁자들이 핵무기 통제 및 군축으로 이동하여 영원한 전략적 경쟁의 비용, 위험 및 위험을 줄일 수 있습니다.

インド・パキスタン核外交、建設主義と南アジアにおける核軍備管理と軍縮の展望：大量破壊兵器と新技術マリオ・E・カランザによる20167月15日ページ：現実的な前提に基づく従来の知恵は、核兵器が不可逆的な現実であるということです南アジアとその非核化活動の亜大陸は無益な努力です。その結果、南アジアにおける真の核軍備管理は依然として不可解であり、科学者たちは、将来のインド・パキスタンの対立において、いかにして危機と抑止の安定を達成するかに注力し続けている。しかし、インドとパキスタンの核外交は、国際社会環境の変化するダイナミクスから孤立して核競争が起こっているかのように分析される傾向がある。本研究は、建設主義的なモデルを用いて、核軍備管理と軍縮をインド・パキスタン関係の将来についての議論に戻す。建設主義は、核不拡散規範（NNPN）などの国際規範がインドとパキスタンの核行動に与える独立した影響を認識している。NNPNは法的に義務付けられていないにもかかわらず、世界的に強化されており、南アジアのライバルが核軍備管理と軍縮に向かって移動し、それによって永遠の戦略的競争のコスト、危険性、リスクを削減する可能性があります。

印度-巴基斯坦核外交、建設性主義以及南亞核軍備控制和裁軍前景：大規模毀滅性武器和新技術作者：Mario E Carranza，20167月15日。頁：基於現實前提的普遍看法是，核武器是南亞不可逆轉的現實，次大陸無核化努力是徒勞的通過努力。結果，南亞的真正核軍備控制仍然難以實現，科學家們繼續將精力集中在如何在未來的印巴對抗中實現危機穩定和威懾穩定上。但是，他們傾向於分析印度和巴基斯坦的核外交，好像核競爭正在與國際社會環境不斷變化的動態脫節。利用建構主義模式，這項研究將核軍備控制和裁軍帶回關於印巴關系的未來的辯論。建構主義承認《不擴散核武器規範》（NNPN）等國際規範對印度和巴基斯坦核行為的獨立影響。盡管NNPN在法律上沒有義務，但它正在全球範圍內得到加強，並可能導致南亞競爭對手朝著核軍備控制和裁軍的方向發展，從而降低永久戰略競爭的成本，危險和風險。